تأثیر تمرین مقاومتی بر فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در عضلات اسکلتی موش های صحرایی

فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (bdnf) یکی از اعضای خانواده نوروتروفین هاست که نقش کلیدی در تنظیم بقاء، رشد و حفظ نورون ها دارد.bdnf مشتق از عضله در سازگاری عضله اسکلتی به تمرین مشارکت می کند؛ اما، اثرات مداخلات تمرین بر آن هنوز به خوبی درک نشده است. بنابراین، هدف این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین مقاومتی بر محتوای فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در عضلات اسکلتی موش های صحرایی بود. 40 سر موش صحرائی ماده ویستار بطور تصادفی به 2 گروه گواه و گروه تمرین مقاومتی تقسیم شدند که گروه تمرین مقاومتی شامل گروه یک جلسه تمرین و گروه 4 هفته تمرین بود. بالا رفتن از نردبان همراه با حمل وزنه به عنوان تمرین مقاومتی در نظرگرفته شد که هر جلسه تمرین شامل 3 ست با 5 تکرار بود. حیوانات، در گروه یک جلسه تمرین0، 24، 48 و 72 ساعت و در گروه 4 هفته تمرین 24، 48 و 72 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین بیهوش شده، سپس عضلات نعلی (sol) و خم کننده بلند انگشتان (fhl) جدا شد. برای سنجش محتوای bdnf از کیت الایزآ و برای تحلیل داده ها از روش anova یک طرفه و نرم افزار spss 18 استفاده شد. سطح معناداری 05/0p≤ در نظر گرفته شد. یافته های پژوهش نشان داد که سطوح پپتید bdnf در عضله کند انقباض در گروه کنترل بطور معناداری بالاتر از عضله تند انقباض است (05/0p≤) اما، به دنبال یک جلسه تمرین مقاومتی بین سطوح bdnf در عضله کند انقباض و تند انقباض در نقاط زمانی بلافاصله، 24، 48و 72 ساعت بعد از تمرین نسبت به گروه گواه تغییرات معناداری مشاهده نشده است(05/0p≤). همچنین، در گروه 4 هفته تمرین مقاومتی بین محتوای bdnf در عضله کند انقباض و تند انقباض در نقاط زمانی 24، 48 و 72 ساعت وگروه گواه تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0p≤). به طور کلی، تمرین مقاومتی می تواند سطوح این پروتئین را در عضله اسکلتی بالغ تحت تاثیر قرار دهد و احتمالا نوع تار عضلانی و تعداد جلسات تمرین نقش مهمی در رفتار این نوروتروفین در پاسخ به تمرین مقاومتی داشته باشد. بنابراین، تمرین مقاومتی را احتمالا می توان مدلی مناسب و موثر برای بررسی رفتار مولکولی این نوروتروفین مشتق از عضله بکار گرفت.