بررسی ارتباط بین اهرمهای مالی، تجاری بر بازدهی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، صنایع غذایی و دارویی بین سالهای 88 تا 91

توسعه وپیچیدگی روزافزون فعالیتهای اقتصادی وپیدایش واحدهای تجاری گوناگون وتشکیل شخصیتهای حقوقی مستقل وضرورت ارائه اطلاعات دقیق ومهمترازآن چگونگی نگرش به اطلاعات ارائه شده این واحدها وشخصیتهای حقوقی درجهت تصمیم گیریهای داخلی وخارجی شرکت،منجر به ابداع روشهاوتکنیکهایی در ارزیابی شرکتها از جنبه های مختلف شده است. همزمان با پیشرفت حسابداری این روشها،فنون وتکنیکها توسعه وتکمیل یافته ودر اختیار تحلیلگران مالی وتصمیم گیرندگان قرار گرفته است.در راستای این پیشرفت نقش اصلی محققان بر همگان واضح ومبرهن است.تلاشهای محققان درکنار ضرورت نیاز استفاده کنندگان به اطلاعات بهتر وعلمی تر سبب شده تا حسابداری از نقش سنتی خود که ثبت وگزارش رویدادها وفعالیتهای مالی بوده پا را فراتر گذارد وبه عنوان مبنایی در تصمیم گیریها و تجهیز وتخصیص بهینه سرمایه نقش مهمی رادر رشد و شکوفایی کشور ایفا کند.بورس اوراق بهادار عمده ترین طریق تجهیز وتخصیص سرمایه است.عرضه سهام شرکتها در بورس فرصت سرمایه گذاری ایجاد می کند و باعث بالا رفتن تمایل مدیران به افزایش سرمایه وحداکثر سازی ثروت ازطریق بالا بردن بازده سرمایه گذاری می شود. در این تحقیق به بررسی و تبیین ارتباط بین اهرمهای مالی، تجاری بر بازدهی شرکتهای پذیرفته شده در بررسی اوراق بهادار تهرانصنایع غذایی و دارویی بین سال های 88 تا 91 پرداخته شده است. همچنین، نسبت بدهی به ارزش دفتری سرمایه، نسبت بدهی به ارزش بازار سرمایه، نسبت بدهی بلند مدت به ارزش دفتری سرمایه، نسبت بدهی بلند مدت به ارزش بازار سرمایه، اندازه شرکت و ارزش شرکت بعنوان متغیرهای مستقل و بازدهی شرکت بعنوان متغیر وابسته هستند. جهت بررسی موضوع تحقیق، فرضیه هایی متناسب با متغیرهای مدل تحقیق، تدوین گردیده که با استفاده از روش تحلیل رگرسیونی و آزمون ضریب پیرسون، آزمون گردیده اند. نتایج آزمون فرضیه ها حاکی از همبستگی معکوس و پایین، بین دو متغیر نسبت بدهی به ارزش دفتری سرمایه و بازده؛ عدم وجود رابطه معنادار میان دو متغیر نسبت بدهی به ارزش بازار سرمایه و بازده؛ وجود رابطه معنادار میان دو متغیر نسبت بدهی بلند مدت به ارزش دفتری سرمایه و بازده؛ وجود رابطه معنادار بین دو متغیر نسبت بدهی بلند مدت به ارزش بازار سرمایه و بازده؛ وجود رابطه مثبت معنادار بین دو متغیر اندازه شرکت و بازدهی شرکت و در نهایت عدم وجود رابطه معنادار بین ارزش شرکت و بازدهی شرکت می باشد.