بررسی شدت بیماری زایی جدایه های مختلف قارچ sclerotium rolfsii و رابطه آن با گروه های سازگار رویشی

sclerotium rolfsii یک بیمارگر قارچی خاک زاد می باشد که سبب بیماری پوسیدگی ریشه و ساقه در طیف گسترده ای از محصولات زراعی، باغی، علف های هرز و درختان جنگلی می شود. این پژوهش به منظور بررسی بیماری زایی 78 جدایه مختلف قارچ مذکور روی سه گیاه لوبیا (پاچ باقلا)، گوجه فرنگی و بادام زمینی انجام شد. به علاوه مقاومت بیست ژنوتیپ مختلف بادام زمینی نسبت به بیماری زاترین جدایه این قارچ ارزیابی شد. گیاهان در گلدان های پلاستیکی حاوی خاک سترون (اتوکلاو شده) کاشته شدند. جهت آماده سازی مایه تلقیح جدایه های قارچ روی دانه های جو اتوکلاو شده کشت شدند. پس از 21 روز، قبل از کاشت گیاهان خاک هر گلدان با 30 دانه جو تلقیح شد. هر آزمایش در سه تکرار در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در گلخانه با شرایط مشخص (دما 5±25 و 6/7ph= خاک)صورت گرفت. پس از بلوغ گیاهان،گیاهان از خاک جدا شدند و اندازه گیری پارامترهایی نظیر ارتفاع بوته، وزن تر اندام هوایی، طول زخم روی طوقه گیاه، درصد بروز علائم بیماری و درصد آلودگی محیط ساقه صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده های تمام آزمایش ها با استفاده از نرم افزار sas انجام شد. نتایج نشان داد بین شدت بیماری زایی این 78 جدایه روی گونه های مختلف مورد بررسی در این مطالعه، تفاوت معنی دار وجود داشت و همچنین بین شدت بیماری زایی یک جدایه روی میزبان های مختلف، تفاوت معنی دار وجود داشت. بین شدت بیماری زایی جدایه ها و گروه سازگار رویشی آن ها رابطه ای مشاهده نشد. بین میزبان اولیه جدایه ها با میزان بیماری زایی در همان میزبان نیز همبستگی کامل مشاهده نشد. بین مقاومت بیست ژنوتیپ بادام زمینی نسبت به این قارچ تفاوت معنی دار وجود داشت و ژنوتیپ 140 دارای بیش ترین مقاومت بود.