ارزیابی کفایت سیستم توزیع شامل واحدهای تولیدپراکنده تجدیدپذیر و خودروهای برقی

افزایش نگرانی های زیست محیطی و عدم قطعیت در ارتباط با سوخت واحدهای تولیدی سنتی باعث رشد استفاده از واحدهای تولید پراکنده به ویژه واحدهای تجدیدپذیر شده است. مولدهای فتوولتاییک و بادی به طور فزاینده ای به عنوان منابع انرژی مقرون به صرفه جای مولد های دیزلی پر- هزینه را در سیستم های قدرت کوچک مستقل گرفته اند. به دلیل وجود طبیعت نوسانی و عدم قطعیت در ارتباط با انرژی بدست آمده از این مولدها و با توجه به نفوذ روز افزون خودروهای الکتریکی در سیستم های توزیع و ریزشبکه ها، که بارهایی با ماهیت تصادفی و همراه با عدم قطعیت هستند، چالش های اقتصادی و فنی مخصوصی در سیستم های قدرت به وجود می آید که بررسی آن ها به منظور تسهیل بکارگیری این مولدها و بارها، ضروری است. کفایت سیستم توزیع به ویژه با وجود واحدهای تولیدپراکنده تجدیدپذیر، یکی از مهم ترین چالش هایی است که طراحان و برنامه ریزان سیستم با آن روبرو هستند. در این پایان نامه کفایت یک سیستم توزیع شعاعی شامل انواع مختلف واحدهای تولیدپراکنده تجدیدپذیر (بادی و خورشیدی) و بارهای دارای عدم قطعیت (خودروهای الکتریکی) در حالت های مختلف بهره برداری، ارزیابی شده است. روش تحلیلی و مونت کارلو برای ارزیابی شاخص های کفایت سیستم که در آن مدلسازی رفتار بار با استفاده از سیستم ieee-rts انجام شده است، بکار رفته است. مدلسازی رفتار باد و خورشید با استفاده از توابع چگالی احتمال مناسب سرعت باد و شاخص وضوح تابش خورشید صورت گرفته است. همچنین مدلسازی رفتار خودروهای الکتریکی هیبریدی با استفاده از توابع توزیع احتمال مناسب زمان شروع به شارژ و زمان های ورود به خانه و خروج از خانه صورت گرفته است. ارزیابی شاخص کفایت سیستم در دو حالت با و بدون حضور خودروهای الکتریکی صورت گرفته است. نتایج نشان می دهند که در یک سیستم توزیع که از نظر قابلیت اطمینان در وضعیت مطلوبی بسر می-برد، با ورود خودروهای برقی هیبریدی و با درصد نفوذ قابل ملاحظه ای از آن ها ، به میزان قابل توجهی شاخص های کفایت تحت تاثیر قرار می گیرند. علاوه بر این نتایج نشان می دهند که تفاوت آماری معنا داری بین نتایج روش مونت کارلو و روش تحلیلی وجود ندارد.