مقایسه تعادل پویا و فعالیت الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی در ناهنجاری های پای صاف و گود در طی راه رفتن مردان 18-35 سال

راه رفتن نیاز اساسی هر فرد جهت حرکت از یک مکان به مکان دیگر است، ایجاد هر گونه اختلال و یا آسیب اسکلتی-عضلانی می تواند الگوهای مورد استفاده در راه رفتن را تحت تأثیر قرار دهد. در این تحقیق هدف مقایسه تعادل پویا و فعالیت الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی در ناهنجاری های پای صاف و پای گود در طی راه رفتن مردان 18-35 سال بود. جامعه آماری دانشجویان شاغل در دانشگاه خوارزمی تهران (حصارک کرج) در سال تحصیلی 91-92 بود. در این تحقیق نیمه تجربی 30 نفر از دانشجویان (سن 4.07±23.45 سال، وزن 9.26±71.72 کیلوگرم، قد 9.18±176 سانتیمتر) به صورت در دسترس انتخاب شدند. نمونه های تحقیق بر اساس شاخص افتادگی ناوی در سه گروه 10 نفره کف پای صاف (2.14±12.86 میلی متر)، کف پای گود (0.94±2.45 میلی متر) و کف پای نرمال (1.16±6.89 میلی متر) قرار گرفتند. با انتخاب و کامل شدن نمونه های مورد مطالعه بر اساس معیارهای مجاز که شامل: تکمیل کردن فرم رضایت نامه و اطلاعات فردی، داشتن فقط یکی از ناهنجاری-های کف پای صاف و گود، نداشتن سایر ناهنجاری های اندام تحتانی، عدم ابتلا به آسیب های عصبی-عضلانی و عضلانی- اسکلتی خصوصاً در اندام تحتانی و سلامتی از لحاظ شناختی، بینایی و شنوایی، ذکر ملاحظات اخلاقی تحقیق و تشریح نحوه اجرای آزمون؛ کار الکترود گذاری (seniam) بر روی عضلات مورد نظر انجام شد. آزمودنی ها، 6 تکرار مسیر 6 متری را با پای برهنه و با سرعت دلخواه، راه رفتند و برای نرمال کردن داده ها، مقادیر حداکثر فعالیت ارادی ایزومتریک هر عضله نیز ثبت گردید. بعد از جمع آوری اطلاعات از صفحه نیروسنج و الکترومایوگرافی، خروجی های مربوط به جابجایی و سرعت جابجایی در دو جهت قدامی-خلفی و داخلی-خارجی و نسبت rms/mvc عضلات مورد نظر گرفته شد. ضمناً برای توصیف داده ها از آمار توصیفی، تعیین نرمال بودن نمرات از آزمون کلموگروف-اسمیرنوف، مقایسه میانگین مقادیر متغیرهای وابسته از تحلیل واریانس یک راهه با اندازه های تکراری و تعیین تفاوت های جزیی بین گروه ها از آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 0.05 استفاده شد. نتایج حاصله حاکی از تفاوت در جابجایی و سرعت جابجایی مرکز فشار در دو جهت قدامی-خلفی و داخلی-خارجی در مرحله حمایت دو پا ثانویه (که به ترتیب p=0.038، p=0.031، p=0.022،p= 0.00)، فعالیت عضله نازک نئی بلند در مرحله حمایت دو پا اولیه و ثانویه (به ترتیب 0.003=p و 0.007=p)، سطح فعالیت عضله ساقی قدامی در کل مرحله سکون (به ترتیب 0.005=p=0.005،p و 0.024=p) بین سه گروه کف پا است. فعالیت عضلات دوقلو داخلی و نعلی در کل مرحله سکون بین سه گروه کف پا تفاوت معنی داری نشان نداد. به طور کلی انواع پاسچر پا تعادل پویا و فعالیت عضلات را حین راه رفتن تحت تأثیر قرار می دهد.