شناخت و تحلیل مردم شناختی زیورآلات زنانه فیروزه (مورد مطالعه فیروزه خراسان)

آویختن سنگها به لاله گوش به صورت گوشواره و گردن بند در گردن، و بستن دستبند و بازوبند و مچ بند بر دست و کمربند و سنجاق زدن سنگ فیروزه با مهرهای آبی رنگ لاجورد به کلاه یا لباس کودکان برای جلوگیری از چشم زخم، از اعتقادات فرهنگی و آداب و رسوم اجتماعی و سنتی اقوام کهن ایران بوده است. ایرانیان از دیرباز، زیورآلات را مورد استفاده قرار می دادند به طوری که حتی مردان همانند زنان از گوشواره، دستبند و گردن بند استفاده می کردند. گنجینه هفت هزار سال هنر زیورآلات زنانه که نشان از هنر ارزنده استادکاران ایرانی دارد، نمادی از قدرت، ثروت و گرایش به زیبایی شناسی در مشرق زمین می باشد. تنوعی که در صنعت زیورآلات زنانه فیروزه دیده می شود از نحوه ساخت آن، کیفیت تراش و پرداخت، حکاکی و بکارگیری روشهای متنوع و متعدد، بیانگر اوج تعالی و ترقی این هنر می باشد. مطالعه اشیاء و زیورآلات فیروزه زنانه در منطقه استان خراسان به ویژه شهر مشهد از سویی حقایق مهمی از اعتقادات فرهنگی و آداب و رسوم مذهبی و اجتماعی اقوام این منطقه را نشان می دهد و از سوی دیگر اطلاعات ارزشمندی از خاستگاه این سنگ گرانبها در اختیار ما قرار می دهد که هدف نگارنده از این پژوهش مهم ، تحلیل مردم شناختی زیورآلات زنانه فیروزه در منطقه خراسان به ویژه شهر مشهد می باشد.