توسعه تئوریک منحنی های شکنندگی برای ساختمانهای بتنی میان مرتبه متداول در ایران

در سالیان اخیر، رفتار سازه های بتن مسلح تحت اثر زلزله های مختلف و ارزیابی آسیب پذیری آنها موضوع تحقیقات متعددی در نقاط مختلف جهان بوده است. برای تعیین آسیب پذیری این ساختمانها منحنی های شکنندگی ابزار بسیار مفیدی می باشند، چرا که احتمال آسیب وارد بر ساختمان ها را به عنوان تابعی از مشخصه های حرکت زمین عرضه می کنند. هدف از این مطالعه توسعه منحنی های شکنندگی با تاثیر پارامترهای محلی برای ساختمانهای مسکونی میان مرتبه بتنی می باشد. از آنجا که بسیاری از اشتباهات ، گسل ها و عدم دقت ممکن است در طول زمان ساخت و ساز ساختمان های بتنی ، به دلایل مختلف به عنوان مثال عدم نظارت مناسب رخ دهد. در نهایت، این عیوب می تواند به یک ساختار ضعیف تر ، قابل مقایسه با آنچه که در اصل طراحی شده منجر شود. ساختمان های مورد مطالعه, ساختمانهای مسکونی میان مرتبه شامل قاب های خمشی 5 , 8 و 12 طبقه بتنی واقع در مناطق مختلف شهر تهران با دو طراحی متفاوت که حالت اول بر اساس آئین نامه 2800 طراحی شده و میزان خطای طراحی و اجرایی در نظر گرفته نشده و حالت طراحی ایده آل خوانده می شود و حالت دوم بر اساس آئین نامه 2800 طراحی شده و میزان خطای طراحی و اجرایی در نظر گرفته شده و حالت طراحی اصلاح شده خوانده می شود می باشند. اما ،از آنجائیکه روشی که برای مدل های ارائه شده, یک روش معمول نیست پس برای آن از یک دیدگاه تحلیلی برای توسعه منحنی های شکنندگی استفاده می شود. طراحی به صورت دو بعدی توسط نرم افزار opensees مدل سازی و تحت بارگذاری قرار گرفته می شود. آسیب پذیری ساختمانها بعد از انجام آنالیزهای دینامیکی افزایش یابنده متعدد برای پانزده رکورد زلزله انتخابی از زلزله های نقاط مختلف دنیا، با استفاده از نمودارهای ماکزیمم شتاب زمین در مقابل ماکزیمم دریفت نسبی طبقات تعیین شده اند، و ظرفیت موجود این نوع ساختمانها برای پنج سطح عملکرد یعنی عملیاتی , کاربری فوری , کنترل خسارت , ایمنی جانی و آستانه فروپاشی بدست آمده است، که از این ظرفیت ها برای بدست آوردن منحنی های شکنندگی استفاده شده است. از منحنی توزیع احتمال لوگ نرمال به عنوان تابع احتمال مناسب برای منحنی های شکنندگی استفاده شده و با نتایج مطالعات موجود مقایسه شده است .