مقایسه متغیرهای یادگیری خودنظم ده، سبک های والدگری، هوش هیجانی و امید تحصیلی در دانش آموزان تیزهوش و عادی

این پژوهش، با هدف تبیین تفاوت (متغیرهای) یادگیری خودنظم ده، سبک های والدگری، هوش هیجانی و امید تحصیلی بین دانش آموزان تیزهوش و عادی انجام شده است. روش تحقیق این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی است. به منظور انجام این پژوهش، جامعه ی آماری تمامی دانش آموزان دختر و پسر دبیرستانهای عادی و استعداهای درخشان شهر یزد (925 نفر تیزهوش و 14137 نفر عادی) بودند که در سال تحصیلی 91-1390 به تحصیل اشتغال داشتند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. بدین صورت که ابتدا ازبین دانش آموزان تیزهوش با توجه به جدول مورگان 364 نفر از هر دو جنس بطور کاملاً تصادفی انتخاب شدند؛ و سپس با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای دو دبیرستان عادی از هر جنس انتخاب و سپس به همان تعداد دانش آموز عادی بطور کاملاً تصادفی از بین آنان انتخاب شد. در این پژوهش از پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری پنتریچ و همکاران (1991)، پرسشنامه هوش هیجانی بار- آن، مقیاس امید تحصیلی سهرابی و سامانی و پرسشنامه والدگری آلاباما استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که دانش آموزان تیزهوش در متغییرهای یادگیری خودنظم ده، هوش هیجانی، امید تحصیلی و سبکهای والدگری به طور معناداری دارای عملکرد بالاتری می باشند. در برخی از خرده مقیاسهای سبکهای والدگری از قبیل مشارکت والدین، اقتدار، والدگری مثبت و اطلاع، تیزهوشان برتری داشتند؛ و در نظارت ضعیف و تنبیه بدنی، تفاوت به نفع دانش آموزان عادی بود. همچنین دختران در هوش هیجانی و یادگیری خودنظم‎ده نسبت به جنس مخالف دارای عملکرد بهتری می باشند.