عوامل موثربر اشتغال غیررسمی جوانان در ایران

چکیده اشتغال غیر رسمی شامل مشاغلی است که خارج از ساختارهای رسمی هستند. به عبارتی شامل کار در واحدهایی است که بهمنظور فرار از مالیات به ثبت نرسیده اند و یا از نظارت نهادهای دولت مخفی مانده اند، اما در سایر موارد قانونی هستند. در این پایان نامه به اندازه گیری اشتغال غیررسمی در میان مزد و حقوق بگیران جوان با توجه به تعریف سازمان بین المللی کارو بررسی عوامل موثر بر اشتغال غیررسمی با بکارگیری مدل لاجیت در سال های 80، 85 و 90 با استفاده از داده های مربوط به طرح درآمد – هزینه خانوار پرداخته می شود. برای اندازه گیری اشتغال غیررسمی از شاخص حداقل مزد استفاده شده است.نتایج حاصل از اندازه گیری اشتغال غیررسمی در میان جوانان نشان می دهد که در فاصله ی سال های 1380 تا 1390،نسبت اشتغال غیر رسمی در میان جوانان شاغل مزد بگیر کاهش یافته است.نتایج تخمین مدل لاجیت نشان می دهد که درسال های مورد بررسی متغیرهای سن، جنس، مکان زندگی، وضعیت تأهل و نوع فعالیت ( برای مثال خدمات، صنعت... ) تأثیر معناداری بر اشتغال غیررسمی دارند. افزایش سن، مرد بودن، شهری بودن و متأهل بودن احتمال اشتغال غیررسمی را کاهش می دهند. تاثیر سطح تحصیلات بر اشتغال غیررسمی از نظر آماری معنی دار نبوده است.فعالیت های صنعت و خدمات احتمال اشتغال غیررسمی را کاهش می دهند و این احتمال در بخش صنعت بیش تر می باشد. کلمات کلیدی: حداقل دستمزد، اشتغال غیررسمی، جوانان، مدل لاجیت