بررسی آزمایشگاهی تأثیر مواد نانو – رزین در ترمیم المانهای خمشی بتنی

چکیده: با توجه به حجم بالای سازه های بتنی موجود که از عمر مفید آنها گذشته و یا به دلایلی آسیب دیده اند ، موضوع ترمیم و نگهداری ابنیه بتنی از اهمیت خاصی برخوردار گردیده است. در این تحقیق سعی در بررسی برخی روش ها و مواد نوین که گاهاً در پروژه های اجرایی بصورت کاربردی در سطح دنیا و حتی داخل کشور مورد استفاده قرار می گیرد، شده است، فلذا به بررسی سه نوع از مصالح کاربردی که در ترمیم سازه های بتنی در پروژه های وزارت نیرو، شرکت نفت ، وزارت راه و شهرسازی و سایر پروژه های عمرانی مورد استفاده قرار گرفته، پرداخته شده است. 1- ملات ترمیمی پایه سیمانی حاوی ذرات مکمل در ابعاد نانو؛ 2- رزین ها با پایه شیمیایی؛ 3- گروت های پرمقاومت که اخیراً مورد استفاده قرار می گیرد؛ بدین ترتیب عملکرد هر کدام بصورت مجزا و مقایسه ای بعنوان مصالح مناسب برای فرآیند ترمیم مشخص شده است. برای دستیابی به این مهم و از آنجا که اعضای مورد بررسی در این تحقیق ، المانهای خمشی چون تیر و دال ها می باشد، با ساخت نمونه هایی با ابعاد تعریف شده و لحاظ نمودن آسیب در قسمت های کششی نمونه ها اقدام به مرمت آنها با موارد مذکور، گردیده است. سپس توسط انجام آزمایشات بارگذاری و ظرفیت سنجی ، به بررسی نتایج پرداخته شده است. طبق نتایج حاصله ، ملات های پایه سیمانی حاوی ذرات در ابعاد نانو، بعلت داشتن خصوصیات رفتاری نزدیک به بتن در فرآیند ترمیم ، عملکرد مناسبتری داشته و توانسته با وجود ایجاد پیوستگی در مرز آسیب دیدگی با بتن قدیم ، ظرفیت باربری را تا مقاومت طرح افزایش دهد. در حالی که خانواده رزین ها با توجه به هزینه بسیار بالاتر، مقاومت کششی و ظرفیت باربری را در حد مطلوبی افزایش می دهند ولی شکست های حاصله بصورت ترد صورت گرفته که خود ضعف این مواد برای گزینه ترمیم می باشد. گروت ها در کشش در مقایسه با مواد مذکور عملکرد پایین تری داشته و بازدهی مناسبی در افزایش ظرفیت باربری نداشته است. کلید واژه: ترمیم ، نانو سیلیس ، اپوکسی ، المان خمشی ، آزمایشگاهی ، بتنی ؛