بررسی ارتباط "جامعیت برنامه ریزی سیستم های اطلاعات استراتژیک" با "موفقیت آن" در شرایط عدم اطمینان محیطی وزارت نفت

یک واقعیت قطعی سازمانی آن است که امروزه سازمان ها بر خلاف گذشته در یک محیط پیچیده و پویا فعالیت می کنند. در چنین محیطی تغییرات سریع و شدیدی رخ می دهد و رقابت در این محیط پیچیده یک عنصر حیاتی برای هر سازمانی می باشد. در جهان پر از تحول و تغییر امروز، اطلاعات بعنوان یک منبع کلیدی برای افزایش میزان موفقیت سازمان ها از طریق ایجاد تغییر در ماهیت انجام کار و وظایف و فعالیت ها مطرح شده ا ند.. بر همین اساس، سازمان ها بمنظور حداکثر کردن اثربخشی استراتژیک خود، به دنبال ایجاد روش هایی جهت برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی می باشند. برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک به فرایند ایجاد یک پرتفوی برای استقرار و استفاده از سیستم های اطلاعاتی بمنظور حداکثر کردن کارایی و اثربخشی سازمان، اتلاق می شود، آنچنانکه، سازمان بتواند آسانتر به اهدافش دست پیدا کند. یکی از مشکلاتی که برنامه ریزان سیستم های اطلاعاتی در این حوزه همواره با آن درگیر می باشند تعیین میزان جامعیت برنامه ریزی سیستم های اطلاعات استراتژیک و رابطه آن با موفقیت این برنامه ریزی می باشد. این مشکل زمانی پررنگ تر می شود که برنامه ریزی در شرایطی انجام شود که محیط با سرعت در حال تغییر است و به اصطلاح شرایط عدم اطمینان بر محیط حاکم است. این مشکل پایه و اساس سوالات این تحقیق را تشکیل می دهند که پاسخگویی به آن ها نقش مهمی در موفقیت آتی برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک خواهد داشت. در این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین میزان جامعیت برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک با میزان موفقیت آن در وزارت نفت دو فرضیه عنوان شد.که فرضیه اول به بررسی وجود این رابطه می پردازد، و فرضیه دوم رابطه میزان حداکثری موفقیت با میزان جامعیت را در شرایط عدم اطمینان مورد بررسی قرار می دهد. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی بوده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است جامعیت در برنامه ریزی منجر به موفیت آن خواهد شد.اما در شرایط عدم اطمینان، حداکثر موفقیت با جامعیت کمتر حاصل خواهد شد.لذا باتوجه به این نتایج پیشنهاداتی جهت اثربخشی برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی ارائه شده است. کلید واژه: برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک، موفقیت برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک، جامعیت برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک، عدم اطمینان محیطی