تدوین الگوی برنامه آموزش المپیک در ایران

هدف کلی از تحقیق حاضر مطالعه تطبیقی آموزش المپیک در کشورهای منتخب و ارایه الگوی پیشنهادی در ایران بود. این تحقیق بطور کلی در سه بخش صورت گرفت. در بخش اول هدف، توصیف، تحلیل و مقایسه مهمترین شاخص های آموزش المپیک در ایران و کشورهای منتخب بود. این بخش از پژوهش از نوع مطالعات کتابخانه ای بود که به روش تحلیل محتوای کیفی صورت گرفت. با توجه به پیشینه تحقیق و مبانی نظری، به صورت هدفمند، شش کشور استرالیا، کانادا، چین، روسیه، یونان و ایران انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل فیش هایی بود که اطلاعات بر اساس آنها گردآوری گردید. یافته ها به روش تحلیل محتوای کیفی گریتون و جونس(2004)، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این بخش از پژوهش نشان داد گرچه ایران در برخی شاخص ها، گام هایی را برداشته است لیکن از نظر کمی و کیفی، از وضعیت ضعیف تری نسبت به کشور های مورد مطالعه برخوردار است. هدف بخش دوم پژوهش، تدوین الگوی آموزش المپیک در ایران بود. این بخش از پژوهش از نوع مطالعات کیفی بود که به روش گراندد تئوری صورت گرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل مصاحبه های ساختار نیافته بود که محقق در قالب 19 مصاحبه به اشباع نظری رسید. یافته های این بخش از پژوهش شامل پنج مفهوم شرایط علی، شرایط مداخله گر، شرایط زمینه ای، راهبردها و پیامدها، در قالب الگوی کدگذاری استراس و کوربن (1990) ارایه گردید. بخش سوم پژوهش برای تبیین محتوای آموزش المپیک در ایران از دیدگاه متخصصان انجام شد که به روش دلفی صورت گرفت و از 14 نفر از صاحب نظران، نظرخواهی شد. ابزار جمع آوری داده ها در این بخش از پژوهش، پرسشنامه الکترونیکی بود. یافته های این بخش از پژوهش شامل بیست و پنج گویه بود که از طریق آزمون تی تک نمونه ای تأیید شد و ده گویه اول آن از طریق آزمون فریدمن رتبه بندی گردید. بطور کلی نتایج این تحقیق، با مشخص کردن وضعیت آموزش المپیک در ایران، تبیین محتوای مطلوب این برنامه و تدوین الگوی آموزش المپیک در ایران نشان داد، می توان آموزش المپیک را با توجه به شرایط مداخله گر و زمینه ای حاصل از این پژوهش، از طریق راهبردهای آموزشی و پژوهشی، فرهنگی و بومی، ورزش قهرمانی، تبلیغات و اطلاع رسانی، و همچنین مدیریتی در دو سطح خرد و کلان؛ در ایران توسعه داد