مسیریابی بی نشان در شبکه های اقتضایی متحرک جغرافیایی

ماهیت باز شبکه های اقتضایی، که از انتشار آزاد سیگنال های داده در هوا نشأت می گیرد، به همراه نیاز به دریافت کمک از سایر گره ها جهت ایجاد ارتباط، تأمین حریم خصوصی را برای گره های این نوع شبکه با چالش های زیادی مواجه می سازد. در این بین پروتکل های مسیریابی نیز می توانند منجر به افشای بخشی از حریم خصوصی گره ها مانند هویت مبدأ و مقصد و مکان آن ها شود. ویژگی ها و محدودیت های موجود در گره های این شبکه ها نیز مسئله تأمین حریم خصوصی آن ها را دشوارتر می نماید. از جمله این ویژگی ها می توان به تحرک، توان پردازشی محدود، عمر محدود باتری و امکان تسخیر توسط دشمن اشاره نمود. از این رو مسیریابی بی نشان که می تواند حریم خصوصی گره ها را در برابر سایرین محفوظ نگاه دارد نقش ویژه ای در امنیت این شبکه ها خواهد داشت. تاکنون روش های متنوعی در مورد ایجاد بی نشانی در فرآیند مسیریابی شبکه های اقتضایی ارائه شده است. برخی از پروتکل های موجود، بی نشانی قابل قبولی در سیستم ایجاد می نمایند ولی از کارایی لازم در شبکه برخوردار نیستند. در مقابل عده ای دیگر از پروتکل ها اقدام به کاهش میزان بی نشانی به منظور افزایش کارایی پرداخته اند. پیدایش مسیریابی های جغرافیایی که کارایی و توسعه پذیری لازم در شبکه های اقتضایی را دارا هستند موجب شد تا ایده ارائه مسیریابی های جغرافیایی بی نشان که به اندازه کافی بی نشان و نیز کارا باشند شکل گیرد. بنابراین در این پایان نامه به ارائه یک گونه بی نشان از مسیریابی جغرافیایی gpsr پرداخته ایم که بتواند بی نشانی قابل قبول را با کارایی مطلوب تأمین نماید. جهت تحلیل طرح پیشنهادی، کارایی آن با پروتکل مسیریابی جغرافیایی gpsr توسط شبیه سازی آن ها در محیط ns2 مقایسه شده است. همچنین، با تخمین هزینه عملیات رمزنگارانه، کارایی آن با پروتکل های مسیریابی بی نشان anodr- به عنوان پروتکلی مبنا در این زمینه- و نیز یکی از پروتکل های ارائه شده برای مسیریابی جغرافیایی بی نشان مورد مقایسه قرار گرفته است. به علاوه، به تحلیل مقاومت پروتکل طراحی شده در برابر انواع حملات مطرح در مسیریابی های بی نشان پرداخته شده است. از جمله این حمله ها می توان به شنود سراسری شبکه، حملات مبتنی بر طول، حملات مبتنی بر زمان، تسخیر گره ها و تبانی گره های تسخیر شده اشاره کرد. نتیجه حاصل از شبیه سازی نشان داد که با افزودن ویژگی بی نشانی به مسیریابی gpsr، کارایی پروتکل پیشنهادی هم چنان با پروتکل gpsr قابل مقایسه است. هم چنین نشان داده شده است که هزینه عملیات رمزنگارانه انجام شده در پروتکل پیشنهادی نسبت به پروتکل anodr بسیار کمتر است که حکایت از کارایی بیشتر آن دارد. البته مقایسه هزینه های رمزنگاری پروتکل پیشنهادی و پروتکل دیگر مسیریابی جغرافیایی بی نشان مشخص نمود که هزینه رمزنگاری در پروتکل پیشنهادی بیشتر است که در مقایسه با تأمین بی نشانی مقصد، این هزینه توجیه پذیر است. تحلیل پروتکل پیشنهادی در برابر حملات رایج در مسیریابی های بی نشان مشخص نمود که این پروتکل می تواند در برابر بسیاری از حملات مطرح شده مقاومت نماید. پروتکل پیشنهادی تنها در برابر حمله جلوگیری از سرویس نمی تواند مقاوم باشد.