اثر تمرین مقاومتی بر میزان2 -fgf و میوستاتین پلاسمایی در موش های نر ویستار

چکیده: هدف از تحقیق حاضر تعیین اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر میزان میوستاتین و fgf-2 سرمی در موش های صحرایی نر نژاد ویستاربود. به همین منظور تعداد 20 سر موش صحرایی نر بالغ 150-250 گرمی خریداری شده از دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به صورت تصادفی به دوگروه کنترل وتمرین مقاومتی تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته وهفته ای 5 جلسه روی نردبان مخصوص به ارتفاع 1 متر و 26 پله با حمل یک وزنه به میزان 30 درصد وزن بدن خود که به دم آنها بسته می شد، تمرینات خود را آغاز نمودند و این میزان به صورت فزاینده در هفته آخر به 200 درصد وزن بدن حیوانات رسید. تمرینات شامل 3 نوبت 4 تکراری با 3 دقیقه استراحت بین نوبت ها بود. خونگیری از چشم موش ها توسط لوله های موئینه به عمل آمد و اندازه گیری میوستاتین و fgf-2 هر دو با کیت الایزا انجام شد. نتایج آزمونt-test در گروه های مستقل نشان داد که سطوح سرمی میوستاتین در گروه تمرین مقاومتی به طور معنی دار(001/0=p) کاهش یافته است(مقاومتی= mg/dl 62 /19± 82/71 در برابر کنترل= mg/dl 49/17 ± 86/105)، همچنین سطوح سرمی-2 fgf در گروه تمرین مقاومتی به طور معنی دار(048/0= p) افزایش یافت (مقاومتی= mg/dl 135 /11 ± 462/102در برابر کنترل= mg/dl 606/12 ± 96/86). به طور کلی می توان نتیجه گرفت تمرین مقاومتی، باکاهش سطوح سرمی میوستاتین و همچنین، افزایش سطوح سرمی fgf-2 که هر دو از عوامل موثر بر سلول های ماهواره ای هستند باعث ایجاد هایپرتروفی عضلانی و افزایش قدرت می شود.