بررسی کیفیت درونی برنامه درسی دوره دکترای اخلاق پزشکی دانشگاه های علوم پزشکی ایران

1ـ میزان مطلوبیت برنامه درسی دوره دکترای اخلاق پزشکی دانشگاه های علوم پزشکی ایران با توجه به عناصر ده گانه اکر به چه میزان است؟ 2ـ تفاوت بین دیدگاه استادان و دانشجویان در مورد کیفیت درونی برنامه درسی دوره دکترای اخلاق پزشکی دانشگاه های علوم پزشکی ایران چقدر می باشد؟ 3ـ کیفیت درونی برنامه درسی واحد های درسی رشته اخلاق پزشکی دانشگاه های علوم پزشکی ایران چگونه است؟ در راستای پاسخگویی به سوالهای پژوهش به جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی پرداخته شده است. در جمع آوری اطلاعات میدانی از ابزار اندازه گیری پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دوره دکترای اخلاق پزشکی دانشگاه های علوم پزشکی تهران، شهید بهشتی و شیراز که تعداد آنها 45 نفر و اعضای هیأت علمی و استادان سه دانشگاه مذکور که مسئولیت تدریس دوره مذکور را بر عهده دارند 25 نفر می باشند. برای انتخاب نمونه آماری از جدول مورگان استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات پرسشنامه از روشهای آماری که شامل آمار توصیفی: جدول فراوانی، توصیف درصد، نمودار ستونی و آمار استنباطی: آزمون t تک نمونه ای و آزمون فریدمن می باشد استفاده شد. جهت اجرای آزمونهای مطرح شده از نرم افزار spss استفاده شده است. نتایج و یافته های به دست آمده از تحقیق نشان داد که کیفیت درونی برنامه درسی رشته اخلاق پزشکی در سطح نامطلوب قرار دارد همچنین تفاوت معناداری بین عناصر منطق یا چرایی، محتوا، فعالیت های یادگیری و روش های تدریس مشاهده شد بطوریکه اساتید نسبت به دانشجویان در مورد عنصر منطق یا چرایی و روش های تدریس نظرات مناسب تری دارند و در مولفه های محتوا و فعالیت های یادگیری نظرات دانشجویان مساعدتر بود واحدهای درسی رشته اخلاق نیز متناسب ارزیابی شد به طوریکه واحد درسی فقه پزشکی دارای کیفیت بهتر و در اولویت اول و نیز واحد درسی اخلاق در مدیریت نظام سلامت دارای کیفیت پایین تر و درانتهای اولویت واقع شد. این امر ضرورت انجام دادن تغییرات و اصلاحات لازم را در برنامه درسی رشته اخلاق پزشکی خاطرنشان می سازد.