ارائه الگویی جهت پیش بینی کیفیت تدریس اعضاء هیأت علمی بر اساس ذهنیت فلسفی و انگیزش شغلی آنان

هدف عمده این پژوهش، ارائه الگویی جهت پیش بینی کیفیت تدریس اعضاء هیأت علمی بر اساس ذهنیت فلسفی و انگیزش شغلی آنان بود. برای تحقق این هدف، نشان دادن روابط و سهم هر یک از عوامل ذهنیت فلسفی و انگیزش شغلی با کیفیت تدریس، ذهنیت فلسفی با انگیزش شغلی، و روابط ویژگیهای دموگرافیک (جنسیت، سن، مرتبه علمی و سابقه تدریس) با کیفیت تدریس، ذهنیت فلسفی و انگیزش شغلی مورد توجه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه اعضاء هیأت علمی (538 نفر) از اساتید دانشکده های مختلف دانشگاه شهید باهنر کرمان بودند که از بین آنها با روش نمونه گیری طبقه ای، تعداد 287 نفر به عنوان اعضاء نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته سنجش کیفیت تدریس با 24 گویه و آلفای کرونباخ 0/881، پرسشنامه ذهنیت فلسفی با 42 گویه و آلفای کرونباخ 0/085 و پرسشنامه انگیزش شغلی لوداهل و کیچنر با 20 گویه و آلفای کرونباخ 0/855 بود. در این پژوهش، برای مشخص کردن سهم ذهنیت فلسفی و انگیزش شغلی و عوامل دموگرافیک شامل جنسیت، سن، مرتبه علمی، سنوات تدریس با کیفیت تدریس از مدلسازی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که ذهنیت فلسفی با ضریب 0/5، انگیزش شغلی با ضریب 0/3، جنسیت با ضریب 0/13 به صورت مستقیم و مثبت با کیفیت تدریس رابطه مثبت و معناداری دارند. ذهنیت فلسفی با ضریب 0/25 با انگیزش شغلی رابطه مستقیم و معناداری دارد. سن با ضریب 0/16- با ذهنیت فلسفی رابطه مستقیم و منفی دارد، و همچنین سن با ضریب 0/25 با انگیزش شغلی رابطه مستقیم و مثبت و معناداری دارد. نتایج نشان داد که ضریب بین سن با کیفیت تدریس معنادار نشد، و انگیزش شغلی و ذهنیت فلسفی بین سن اساتید با کیفیت تدریس آنان نقش میانجی را ایفاء می نمایند و سن با واسطه گری ذهنیت فلسفی و انگیزش شغلی بر کیفیت تدریس اساتید به صورت غیر مستقیم تأثیر دارد. نتایج نشان داد که بین دانشکده های مختلف دانشگاه از نظر کیفیت تدریس تفاوت معناداری وجود نداشت.