بهبود زیست سازگاری پلی یورتان اوره بر پایه پلی کاپرولاکتون پلی ال و نانوکامپوزیت آن از طریق اصلاح سطح با یک پلیمر طبیعی

در این تحقیق پلی یورتان اوره(puu) برپای? پلی کاپرولاکتون با جرم مولکولی 2000da بدون استفاده از زنجیرافزاینده سنتز شد. برای افزایش زیست سازگاری پلیمر سنتزی، اصلاح سطح با کمک آمینولیز و تثبیت کوالانسی ژلاتین به سطح پلیمر بکار رفت. برای اثبات واکنش آمینولیز از روش های طیف نمایی فرابنفش، atr-ftir و رنگ سنجی نین هیدرین استفاده شد که تمامی آن ها واکنش آمینولیز را تایید کردند. برای هویت یابی سطح اصلاح شده با ژلاتین از روش های atr-ftir، زتاپتانسیل، نین هیدرین، edxa و زاویه تماس استفاده شد. تمامی آزمون ها، حضور ژلاتین روی سطح پلیمر را تایید کردند. خواص مکانیکی و حرارتی نمونه ها پس از اصلاح، با آزمون های تنش- کرنش، آزمون دینامیک-مکانیکی و گرماسنجی پویشی تفاضلی مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه نانوکامپوزیت پلی(یورتان اوره) با استفاده از نانوذرات تری کلسیم فسفات (tcp) در درصدهای 1%، 3% و 5% تهیه و سپس اصلاح سطح روی نمونه های کامپوزیت تکرار شد. چگونگی پخش ذرات نانو در ماتریس پلیمر دستگاه sem و آزمون edxa مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل، پخش خوب نانوذرات در ماتریس پلیمری را نشان داد. برای مقایس? تاثیر آب دوستی و زیست فعال بودن سطح بر رفتار سلولی علاوه بر زیست مولکول ژلاتین که هر دو مشخصه را داراست، پلی اتیلن گلیکول(2000da) بر سطح پلیمر پیوند زده شد. ابتدا پلی اتیلن گلیکول (peg) تک عاملی از طریق واکنش استالیزاسیون برای تولید peg-cho تهیه شد. برای اثبات واکنش استیلاسیون، از معرف 2و4 دی نیتروفنیل هیدرازین استفاده شد. همچنین، طیف نمایی ftir صحت واکنش عامل دار شدن peg با cho رااثبات کرد. سپس، peg-choروی سطحpuu آمینولیز شده، تثبیت شد. طیف نمایی atr-ftir افزایش شدت پیک مشخص? اتر در 1100cm-1 را تایید کرد. به منظور بررسی زیست سازگاری، عکس العمل سلول های زنده نسبت به نمونه های تهیه شده، با روش کشت سلولی و آزمون mtt مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد در نمونه اصلاح شده با ژلاتین چسبندگی و تکثیر سلولی بخوبی صورت گرفته است. در مورد پلی اتیلن گلیکول نسبت به سایر نمونه های اصلاح شده تکثیر سلولی کمتری مشاهده شد که دلیل آن می تواند جذب زیاد آّب توسط این مولکول و در نتیجه جنبش مولکولی بالای آن باشد که مانع چسبندگی و تکثیر سلول می شود. این مشاهدات اثر زیست سازگاری، آبدوست بودن و در عین حال فاکتور مهم زیست فعالی را بخوبی نشان داد. از آنجاکه پلیمر مورد بررسی پتانسیل بالایی برای اصلاح سطح دارد، تثبیت عوامل ضد باکتری به منظور افزودن ویژگی ضدباکتری به خواص پلیمر، مورد مطالعه قرار گرفت. بنابراین با پیوندزدن زیست مولکول آلژینات بر سطح و بهره گیری از گروه های اسیدی، فلز نقره بر سطح تثبیت شد. برای تثبیت شیمیایی آلژینات بر سطح آمینولیز شده، از مولکول های واکنشگر edc/nhs استفاده شد. آنالیز عنصری edxa وجود نقره روی سطح را تایید کرد.