سیاست های آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با رسانه-های جدید

رشد و گسترش رسانه های جدید و تأثیراتشان بر فرآیند تربیتی دانش آموزان به دغدغه ای مهم برای خانواده ها و سیاست گذاران فرهنگی تربیتی کشور تبدیل شده است. این پژوهش با استفاده از روش تحقیق کیفی (سند پژوهی و مصاحبه عمیق با مدیران آموزش و پرورش) با سه هدف اصلی: چیستی سیاست های اعلامی آموزش و پرورش، استخراج سیاست های اجرایی آموزش و پرورش و همچنین مقایسه میان سیاست های اعلامی و سیاست های اجرایی آموزش و پرورش در مواجهه با رسانه های جدید شامل اینترنت، بازی های رایانه ای، تلفن همراه و ماهواره به بررسی و توصیف وضعیت فعلی نحوه تعامل نهاد تعلیم و تربیت رسمی کشور با این رسانه ها پرداخته است. از جمع بندی و گزینش بندهای سیاستی اعلامی از اسناد مصوب و مرتبط، محورهای اصلی سیاستی شامل: تجهیز سخت افزاری، تولید نرم افزاری و تولید دانش، آموزش فناوری اطلاعات، فرهنگ سازی در زمینه رسانه های جدید، پژوهش و مطالعات در زمینه فناوری اطلاعات، همکاری آموزش و پرورش با سایر نهادها و رویکرد سیاست گذارانه به رسانه های جدید استخراج شد. سیاست های اجرایی نیز در سه محور کلی سیاستی، رویکردی- نگرشی، عملیاتی - اجرایی از مصاحبه عمیق با مدیران آموزش و پرورش استخراج شدند. در نهایت سیاست های اعلامی و اجرایی، بر اساس چهار رویکرد: محورهای اصلی سیاستی، محورهای کارکردی، اصول هنجاری و نحوه توجه به مصادیق رسانه های جدید مورد مقایسه و تحلیل قرار گرفتند. بر اساس این مقایسه می توان نتیجه گرفت، شکاف های نگرشی و مفهومی عمیقی میان سیاست های اعلامی نظام تعلیم و تربیت رسمی کشور و سیاست های اجرایی آن در مواجهه با رسانه های جدید وجود دارد.