سنجش پایداری اجتماعی در محلات شهری (مطالعه موردی :محله های مرداویج و مفت آباد شهر اصفهان )

چکیده پایداری اجتماعی یکی از ارکان اساسی در پایداری است که پایداری واقعی بدون توجه به ابعاد اجتماعی توسعه پایدار امکان پذیر نمی باشد.نقش مهم و کلیدی مباحث اجتماعی در طرح ها و برنامه ریزی های شهری آن را به یکی از مهمترین ابزارها در برنامه ریزی ها و سیاستگذاری های شهری تبدیل کرده است و آن را دریچه ای برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار قرار داده است.با توجه به مفهوم چند بعدی و گسترده پایداری اجتماعی، شاخص های مربوطه از طیف وسیعی برخوردار می باشند. هدف پژوهش حاضر سنجش پایداری اجتماعی در دو محله شهر اصفهان(مرداویج و مفت آباد) است که با فرض رابطه معنادار بین کاهش پایداری اجتماعی با افزایش سطح محرومیت محله های مورد مطالعه و عدم تعادل شدید شاخص های پایداری اجتماعی در محدوده مورد مطالعه انجام گرفته است. به منظور دستیابی به هدف پژوهش،با بررسی تعاریف مختلف پایداری اجتماعی برای بیان شاخص هایی که ابعاد پایداری اجتماعی را پوشش دهد سه مولفه مشارکت،امنیت و کیفیت زندگی در نظر گرفته شده است. هریک از این مولفه ها دارای معیارها و زیر معیارهایی می باشند که تدوین پرسشنامه در سطح زیر معیارها طراحی شده است. در این پژوهش از تکنیک دلفی و فرآیند تحلیل شبکه ایanp با استفاده از نرم افزارهای رایانه ای نظیر matlab، excel وexpert choice ،به منظور دستیابی به هدف تحقیق استفاده شده است. روش تحقیق در این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش نیز مبتنی بر روش توصیفی- تحلیلی و مورد کاوی می باشد. نتایج حاصل از تحقیق حاکی از آن است که از بین پانزده زیر معیار پایداری اجتماعی،بعد ذهنی امنیت بیشترین وزن را دارا می باشد(0.284=ss).بعدعینی امنیت(0.232=os)و اعتماد بین فردی(0.186= it)نیز در رتبه بعد قرار دارند و در نتیجه محله مرداویج از لحاظ برخورداری از شاخص های پایداری اجتماعی از سطح بالاتری نسبت به محله مفت آباد برخوردار می باشد. واژهای کلیدی: توسعه پایدار، ارزیابی، پایداری اجتماعی، محله، اصفهان.