برآورد لرزه ای پل های یکپارچه با استفاده از روش بار افزون سازگار چند مودی

در این پایان نامه، یک روش بار افزون سازگار چند مودی برای برآورد لرزه ای پل ها با توجه به ویژگی های هندسی و شرایط تکیه گاهی پل های یکپارچه ارائه می شود. این روش بر پایه ی روش طیف ظرفیت بنا شده و در رابطه سازی آن، دو بهبود اصلی نسبت به روش های پیشین مشابه ارائه گشته است. نخستین بهبود، وارد کردن هدفمند اثر مودهای بالاتر در برآورد منحنی ظرفیت سازه است. این کار از طریق معرفی یک مقدار کمینه برای جرم موثر مودی کل سازه انجام می پذیرد. بر این اساس، تعداد مود مشارکت کننده در یکایک گام تحلیل نموی تعیین می شود و تحلیل با این تعداد مود به انجام می رسد. بهبود دوم، ارائه یک منحنی نیاز لرزه ای سازگار با توجه به مشخصات زلزله ورودی و سختی مماسی سازه است. این منحنی در هرگام تحلیل نموی به هنگام می شود و تلاقی آن با منحنی ظرفیت، نقطه عملکرد را به دست می دهد. دقت و توانمندی روش پیشنهادی با انجام یک تحلیل پارامتری بر روی 18 پل یکپارچه چهار دهانه با طول 180 متر سنجیده می شود. هندسه پل ها منظم و نامنظم انتخاب شده است تا توانایی روش در هندسه های مختلف ارزیابی گردد. همچنین، اثر اندرکنش خاک و سازه نیز در نظر گرفته شده است تا پاسخ لرزه ای تا حد امکان به شرایط واقعی پل های یکپارچه نزدیک باشد. هر یک از پل ها تحت اثر ده رکورد زلزله در راستای عرضی قرار می گیرند. روش تحلیل تاریخچه پاسخ ناکشسان نیز به عنوان پاسخ مرجع انتخاب شده و پاسخ های روش پیشنهادی با آن مقایسه می گردد. نتایج عددی تحلیل پارامتری، دقت بسیار خوب روش پیشنهادی را در برآورد پاسخ لرزه ای سازه نشان می دهد. برای بیشتر پل های بررسی شده در این پایان نامه، پاسخ های تغییرمکانی با اختلاف کمتر از %25 و پاسخ های نیرویی با اختلاف کمتر از %10 نسبت به پاسخ های مرجع برآورد می شوند. این دقت در مقایسه با مقدارهای گزارش شده در پژوهش های مشابه، بسیار خوب ارزیابی می شود. بنابراین، می توان روش پیشنهادی را به عنوان یک ابزار تحلیلی توانمند برای مقاصد پژوهشی و کاربردی مانند ارزیابی عملکرد لرزه ای و تولید منحنی های شکنندگی پل ها به کار برد.