بررسی امثال و حکم و تمثیل در اشعار فخرالدین عراقی

درقرن هفتم هجری، شاعران بزرگی در عرصه ی ادبیات ظهور کرده اند که از هر کدام آثار ارزشمندی به یادگار مانده است. یکی از این شاعران،عراقی است که از مقام والایی برخوردار بوده وبا توجه به اینکه بسیاری از صناعات ادبی از جمله امثال وحکم ، تمثیل، ضرب المثل و ...در دیوان این شاعر آمده است، دراین پایان نامه،سعی گردیده «امثال وحکم در دیوان فخر الدین عراقی» مورد بررسی قرار گیرد. امثال وحکم نمایانگر ارزش ها وافکار و باورهای مردم در جامعه است وهمواره در اشعار بیشتر شاعران بزرگ ادب فارسی به چشم می خورد. عراقی یکی از شاعران بزرگ ادب فارسی به شمار می رودکه توانایی او در استخدام معانی و ابتکار مضامین ، به کار بردن لغات و ترکیبات خاص و ساختن ترکیب های گوناگون، استفاده از کنایات، تشبیهات و ضرب المثل های تازه که خود، ساخته وابداع کرده است، نمایان است. امثال وحکم در اشعار این شاعر بزرگ در زمینه های مختلف از رواج خاصی برخوردار است که از آن جمله می توان به عرفان وعشق و می و میخانه ومناعت و بلند نظری، آبرومداری،ترک تعلّقات دنیوی، پرهیز از خصلت ناروا ، حلم وبردباری ، وفای به عهد، بخشش ونکویی،تواضع وفروتنی و...اشاره کرد. روش تحقیق بر اساس مطالعه و توصیف منابع امثال و حکم و نیز کاربرد آنها در اشعار فخرالدین عراقی می باشد . هدف از انجام این پژوهش بررسی ومطابقت امثال وحکم اشعار عراقی با امثال رایج شاعران هم دوره ونیز بسامد تمثیلات بکار رفته در اشعار عراقی می باشد . کلیدواژه ها: شعر فارسی،فخرالدین عراقی، امثال وحکم ،تمثیل و ضرب المثل.