بررسی پاسخ های فیزیولوژیک و گیاه پالایی ریشه گیاه وتیور(vetiver zizanioides)به درصدهای مختلف شیرابه پسماند شهری

افزایش آلاینده های محیطی به ویژه فلزات سنگین، به دلیل صنعتی شدن جوامع بشری است. یکی از منابع اولیه آلودگی، لجن فاضلاب ها و شیرابه های دفنگاه است. استفاده از گیاهان به منظور حذف آلودگی های معدنی از خاک های آلوده، انباشته کردن آن ها در ریشه و برداشت آن ها از ساقه و برگ را گیاه پالایی می گویند. انتخاب گیاه مناسب، مخصوصاً در خاک هایی با میزان پایین یا متوسط آلودگی، یک نقش مهم را در پیشرفت گیاه پالایی ایفا می کند. وتیور گیاهی است که از جهت های مختلف برای گیاه پالایی مناسب می باشد. راندمان گیاه وتیور در جذب مواد غذایی محلول مثل نیتروژن، پتاسیم، فسفر و یا فلزات سنگین در آب های آلوده، بسیار بالا می باشد. در این پژوهش از طرح آماری بلوک های کامل تصادفی استفاده شد و در هر بلوک پنج سطح تیمار با غلظت های صفر، 15، 30، 45 و 60 درصد شیرابه پسماند شهری برای آبیاری وتیور استفاده شد. در این بررسی خصوصیات فیزیولوژیک وتیور که عبارتند از طول ریشه، وزن خشک، میزان کاروتنوئید، آنتوسیانین، پرولین، قندهای محلول و پروتئین کل، اندازه گیری شد. همچنین میزان تجمع فلزات سنگین مس، روی، سرب، نیکل و کادمیم در نقاط مختلف ریشه، در پاسخ به آبیاری با شیرابه، توسط دستگاه icp اندازه گیری شد. با اندازه گیری های انجام شده مشخص شد که میزان وزن خشک، کاروتنوئید، آنتوسیانین و طول ریشه با افزایش غلظت شیرابه، کاهش می یابد و مقدار قندهای محلول و پروتئین کل با افزایش غلظت شیرابه افزایش نشان می دهد. پرولین در غلظت 15 درصد افزایش یافته و در غلظت های بالاتر کاهش می یابد. بیشترین تجمع فلزات سنگین در منطقه تارهای مویی ریشه مشاهده شد و بعد از آن منطقه انتهای ریشه تجمع بیشتری نشان داد و در نهایت کمترین مقدار تجمع فلزات سنگین در ابتدای ریشه وتیور گزارش شد. با توجه به نتایج به دست آمده، توصیه می گردد که از شیرابه 45 درصد برای آبیاری وتیور در محیط دفنگاه استفاده شود.