بررسی تأثیر سطوح شوری بر زی توده و ترکیب لاشه لارو شیرونومیده (chironomus aprilinus)

لارو پشه های خانواده ی شیرونومیده که به طور رایج کرم های خونی نامیده می شوند، منبع تغذیه-ای بسیار مناسبی برای آبزیان پرورشی به شمار می آیند. chironomus aprilinus، کرم خونی بومی رسوبات استخر های خاکی منطقه ی بافق در مرکز ایران می باشد. در این آزمایش تأثیر شوری بر زی توده و ترکیب لاشه ی لارو شیرونومیده بررسی گردید. بدین منظور 5 سطح از شوری ( 0، 5، 10، 15 و 20 گرم در لیتر) مورد آزمایش قرار گرفت. بیشترین میزان بقاء و زی توده مربوط به شوری سطح 5 گرم در لیتر بود. افزایش شوری سبب کاهش میزان زی توده و بقاء لاروها شد. طول دوره ی تکامل لاروها نیز با افزایش شوری، افزایش یافت. آنالیز ترکیب لاشه ی لاروهای شیرونومیده نشان داد میزان رطوبت تابعی از میزان شوری است. با افزایش شوری میزان رطوبت کاهش یافت. کمترین میزان رطوبت متعلق به شوری 20 گرم در لیتر بود. شوری تأثیری بر میزان پروتئین، چربی، فیبر و خاکستر لاشه ی لاروها نداشت.