رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با سازگاری زناشویی

پژوهش حاضر با هدف سنجش سهم هوش معنوی و هوش هیجانی در تبیین سازگاری زناشویی طراحی شده است. این پژوهش در جامعه آماری زنان و مردان و البته اکثریت زنان 35-20 شهر تهران و در نمونه ای به حجم 200 نفر که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند، اجرا شده است. این پژوهش از نوع پس رویدادی است. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های اساندارد مقیاس سازگاری زن و شوهری اسپاینز (داس)، (1976) آزمون هوش معنوی کینگ (2008) و آزمون هوش هیجانی بار-آن (1980) جمع آوری شده است. در تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل رگرسیون ساده، تحلیل رگرسیون مغیره استاندارد و گام به گام استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که : 3/21 درصد از تغییرات سازگاری زناشویی توسط هوش هیجانی وهوش معنوی به نحوی تبیین میشود که سهم هوش هیجانی بیتشر است. 2) 4/19 درصد از تغییرات سازگاری زناشویی توسط هوش هیجانی تبیین میشود 4/10 درصد از تغییرات سازگاری زناشویی توسط هوش معنوی تبیین می شود. زیر مقیاس های شادمانی، زناشویی توسط هوش هیجانی تبینی می شود. 4/10 درصد از تغییرات زناشویی توسط هوش معنوی تبیین می شود. زیر مقیاس های شادمانی، روابط بین فردی، و مسئولیت پذیری اجتماعی از مقیاس هوش هیجانی روی هم قادرند، 6/31 درصد از تغییرات سازگاری زناشویی را تبیین نمایند. زیر مقیاس های تولید معنای شخصی و بسط هوشیاری از مقیاس هوش معنوی روی هم قادرند، 9/12 درصد از تغییرات سازگاری زناشویی را تبیین نمایند. زیر مقیاس های شادمانی ، روابط بین فردی، مسئولیت پذیری اجتماعی، از مقیاس هوش هیجانی و بسط هوشیاری از مقیاس هوش معنوی روی هم قادر به تبیین 2/33 درصداز تغییرات سازگاری زناشویی را تبیین نمایند. واژگان کلیدی: هوش معنوی، هوش هیجانی، سازگاری زناشویی