بررسی الگوهای رفتاری جمهوری اسلامی ایران در قبال پدیده ی جهانی شدن (با تاکید بر شاخص های اقتصادی و فرهنگی)

جهانی شدن فرایندی سیال از تحولات سیاسی و اقتصادی است که ضمن گسترش ارتباطات، تعاملات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی راافزایش می دهد. جهانی شدن با مشخصه های یکپارچگی تجارت، حرکت سریع سرمایه، تسریع در مبادله ی فن آوری، پیشرفت های فنی و نزدیک نمودن اقتصادهای ملی به اقتصادهای واحد و فراملی، ارائه کننده ی تعریف جدیدی از روابط، متغیرها و سیاست های اقتصادی است. جهانی شدن صرفا یک پدیده اقتصادی نیست بلکه پدیده ای اجتماعی ، سیاسی ،فرهنگی ، اقتصادی و تکنولوژیکی است و مستلزم همگرایی کلیه اهداف عالیه در حوزه های علمی، فناوری،فرهنگی و تجاری و...می باشد تا بتوان با استفاده از فرصت های مناسب امکانات بالقوه کشور را به بالفعل تبدیل کرد.از آنجا که جمهوری اسلامی ایران با مشکلات اقتصادی روبرو است و در زمینه فرهنگی نیز با مشکل مواجه است این سوال مطرح می شود که این کشور چه رفتارهایی را دراین موارد ازخود درسطح جهان نشان داده است که این پژوهش به بررسی نقاط ضعف و قوت جمهوری اسلامی ایران و ارائه راهکار دراین موارد می پردازد. چالش های فرا روی جمهوری اسلامی ایران برای جهانی شدن را از دو بعد اساسی می توان مورد بحث و نقد قرار داد: 1- بعد درونی 2- بعد بیرونی در بعد درونی توجه به کلیه شاخص های عملکردی در حوزه نیروی انسانی ،مالی ،ساختاری و بهره وری و... درسازمان های دولتی و خصوصی از الزامات خواهد بود.در این بعد بررسی نقاط ضعف و قوت و چگونگی ارائه راه کارهای کاربردی برای حضور موثر در عرصه جهانی مورد بحث قرار می گیرد. در بعد بیرونی باید به کلیه ابعاد جهانی شدن از جمله عرصه اقتصاد ،تکنولوژی،سیاست ، فرهنگ و...توجه شود.این بررسی ها، قبل از همه نیازمند کمی کردن این پدیده وساخت و به کارگیری شاخص های مناسب برای اندازه گیری آن می باشد.واژگان کلیدی:جهانی شدن،فرهنگ،اقتصاد ،جمهوری اسلامی ایران