بررسی رابطه بین اینرسی دانش، یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری(مطالعه موردی:شرکت مخابرات استان یزد)

امروزه دانش در سازمان ها اهمیت ویژه ای یافته و مدیریت موفق دانش مشخصه ی اصلی بقای یک سازمان است. در اقتصادهای مبتنی بر دانش، سازمان ها نیازمند انطباق و به روز رسانی دانش خود برای حفظ قابلیت های نوآوری یشان هستند. نوآوری ها، عصاره و نتیجه ی مدیریت دانش اند، و در مواجهه با محیط متغیر، نوآوری ها سازمان را به انعطاف پذیری در برابر تغییر مجهز می کنند و کلید بقا و موفقیت اند. با این حال، بدون یادگیری سازمانی، یک سازمان نمی تواند از مزیت های مدیریت دانش و نوآوری های خود در یک محیط در حال تغییر نگهداری کند. یادگیری عامل حیاتی برای رشد و توسعه ی دانش و نوآوری سازمانی است. با این حال، به منظور صرفه جویی در زمان و انرژی و اجتناب از ریسک، افراد به طور کلی در هنگام مواجهه با مشکلات به دانش و تجربه ی گذشته ی خود برای پیدا کردن راه حل متوسل می شوند، این گونه استراتژی تکراری حل مشکل را «اینرسی دانش » می گویند. در این راستا پژوهش حاضر سعی دارد تا رابطه ی بین اینرسی دانش، یادگیری سازمانی و نوآوری را با در نظر گرفتن مدیریت دانش به عنوان متغیر تعدیل کننده، در شرکت مخابرات شهرستان یزد، مورد بررسی قرار دهد. بدین منظور، تعداد 100 پرسشنامه برای شرکت مخابرات فرستاده شد، که در نهایت تعداد80 پرسشنامه جمع آوری گردید. سپس داده های جمع آوری شده از طریق نرم افزارهای spss و smart pls مورد بررسی و تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن است که اینرسی دانش، اثر منفی و معنادار بر یادگیری سازمانی و نوآوری دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که هر چند مدیریت دانش اثر تعدیل کننده ی منفی دارد اما این اثر معنادار نمی باشد.