بررسی تطبیقی طبیعت سرایی دراشعارابوالقاسم شابی ونیمایوشیج

زندگی انسان همواره با طبیعت پیوندوارتباط دارد،شاعران درهمه ی دوره ها همواره از طبیعت سخن گفته اندوهر کدام براساس ذوق واندیشه ی خود ومحیطی که در آن زندگی کرده اند،آن را توصیف کرده اند. شاعران،طبیعت را در عالم خیال به حرف می آورند تا پیام خود را به دیگران برسانند و آن را پناهگاه امنی برای خود بدانند. پرداختن به طبیعت در دوره های مختلف شعر عربی و فارسی ازآغاز وجودداشته است وتصاویری که شاعران از طبیعت ارائه داده اند با توجه به محیط زندگی وشرایط محیطی،از یکدیگر متفاوت است. شاعران همواره تصاویر متنوع و گوناگونی را دروصف طبیعت ارائه کرده اند. شاعران در هر دوره ای توانایی این را داشته اند که با نگاه به طبیعت تصویری بسیار زیبا از طریق اشعار خود منتقل سازند و باارتباط برقرار کردن با طبیعت تلاش کرده اند که به مانند موجودی زنده با آن همراه و همدم شوند.از جمله شاعرانی که به طبیعت با نگاهی متمایز می نگریستند: شاعران مکتب رمانتیسم بوده اند این شاعران به طبیعت و پدیده های آن نگاه تازه ایی داشته اند و درآثار خود طبیعت را زنده و زیبا دانسته اند و همچون پناهگاهی برای خویش تصویر کرده اند که در تنهایی، غم و غربت خود به آن پناه می برند این ویژگی رمانتیک ها درادوار مختلف و بین شاعران کشورهای مختلف مشترک بوده است.).نیماوشابی ازشاعران مکتب رمانتیک هستند،این دو شاعر با ایجاد ارتباط با طبیعت و مشارکت دادن حواس، طبیعت را خطاب و همانند جانداران با آن ارتباط برقرار می کنند.وصف طبیعت یکی از اهداف مهم در دیوان شابی است وی در همه ی اشعارش از طبیعت بهره برده و علاوه بر آن، به مانند شاعران دیگر براساس ذوق و میل خود به طبیعت گرایش داشته است همدلی و همرازی با طبیعت و باز نمودن احساسات و عواطف انسانی در آن از شاخصه های اصلی اشعار شابی است که در سراسر اشعار او به چشم می خورد. اما طبیعت در شعر نیما چون در دامان طبیعت رشد کرد شعرش رنگ اقلیمی دارد هر چند که از شاعران رمانتیک هم تأثیر گرفته است.. نیما با زندگی در کوهستان و درخت و جنگل های شمال ایران به طبع، ذهنی سرشار از جلوه های طبیعی محیط اطراف خود دارد و در شعرش بسیار از آن بهره می برد و شعر شابی نیز بستر مناسبی برای طبیعت گرایی است و با گریز از واقعیت در سایه ی احساسات خویش به طبیعت پناه می برد.شعر شابی و نیما نوعی رمانتیسم انقلابی و اجتماعی را نشان می دهدوشخصیت های آن بیشتر، مردم عادی اند و دراشعاشان مشخصاتی چون امید به آینده،خوشبینی،پیروزی واطمینان به آینده-ی روشن جلوه می کند که آن را در قالب عناصر طبیعت نشان می دهند.در شعر هر دو، طبیعت به تدریج به شکل سمبل و نماد در می آید و احساسات و عواطف خودرابا آن پدیده های طبیعی آمیخته می کنند. با نگاه به اشعار طبیعت دو شاعر تابلوی طبیعت در مقابل چشم آشکار می شود و آدمی هر کجا که حرکت کنداو را می بیند هر چنداین طبیعت رنگ هایش مختلف است. اشعار این دو، تجلی عناصر طبیعی و نشان از پیوستگی روح و جان آن ها با محیط زندگیشان است.بی شک اشعار طبیعت هر دوشاعر بازتاب محیط فردی و اجتماعی و روحیات و اندیشه های آن-هاست و بین دو شاعر با این که در برخی حالات تفاوت هایی است اما به طورکلی آن دو به یک زبان سخن می گویند.