بررسی مرگ اندیشی در شعر شاعران نوگرا و سنتگرای معاصر

چیستی و ماهیت مرگ موجب پیدایش افکاری متناقض در عرصه های مختلف فکری از جمله در شعر و ادب فارسی گردیده است و هر کدام از شاعران با تکیه بر پایگاههای فکری و معرفتی خود به این پدیده نگریسته اند .در این پژوهش سعی شده است تا مسئله مرگ اندیشی در شعر شاعران ادب معاصر در بوته نقد و تحلیل قرار گیرد، به همین منظور مقایسه ای بین مرگ اندیشی و تصویر آفرینی شاعران سنتگرا و نوگرای معاصر صورت گرفته است تا معین شود چه تفاوتی بین مرگ اندیشی آنان و تصاویرشان در این زمینه دیده می شود .این رساله دارای پنچ فصل است . در فصل اول به کلیاتی درباره موضوع ،چگونگی روش تحقیق و پیشینه تحقیق پرداخته شد. در فصل دوم سابقه موجز مرگ اندیشی در فرهنگ ها و تمدن های باستانی ودر شعر برخی از شاعران بزرگ ادب پارسی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت و فصل سوم وچهارم به نقد و بررسی و مقایسه مضامین و تصاویر مرگ در شعر ده شاعر مورد نظر اختصاص یافت. نتایج حاصل از تحقیق در فصل پنجم مطرح شده است. عمده ترین دستاورد و نکات این پژوهش عبارتند از: 1-در شعر شاعران نوگرا جنبه های بدیع تری از مرگ اندیشی مشاهده شد،این مسئله ناشی از شرایط سیاسی و اجتماعی دهه سی و آشنایی شاعران با مکاتب خارجی است. 2- تصاویر در زمینه مرگ اندیشی در اشعار شاعران نوگرا با اندیشه هایشان در باب مرگ متناسب است در صورتی که در شعر شاعران سنتگرا تصاویر با مرگ اندیشی شاعر مطابقت ندارد. 3 - صور خیال در مجموعه های شعر نیمایی همراه با نوآوری و ابتکار و تعمق بیشتری است.