بررسی تولید ترکیب جدیدی از جرمهای پلاستر تاندیش ریخته گری پیوسته جهت کاهش بلوکه شدن و خوردگی داغ در شرکت سهامی ذوب آهن اصفهان

در تحقیق حاضر به بررسی تولید ترکیب جدیدی از جرم های پلاستر تاندیش ریخته گری پیوسته که کمترین مشکلات مربوط به بلوکه شدن وخوردگی داغ را داشته باشد پرداخته شده است.بلوکه شدن جرم های تاندیش ناشی از حضور اکسیدهای زود ذوب در ترکیب جرم های پلاستر تاندیش می باشد به طوری که در دماهای بالا،فازهای مذاب ایجاد شده باعث واکنش دو لایه کاری ودایمی تاندیش ودر نتیجه نفوذ این دو لایه در هم می شوند.همچنین در اثر نفوذ سرباره غنی از sio2 به داخل ساختار متخلخل پلاستر و واکنش آن با دیگر اکسیدها،فازهای زود ذوبی نظیر مونتی سیلیت(camgsio4)،مرونیت(ca3mg(sio4)2) ،تفرویت(mn2sio4) وردونایت(mnsio3) با نقطه ذوب به ترتیب ?c1490، ?c1575، ?c1345 و ?c1290 در اطراف دانه های mgo ایجاد شده و باعث انحلال mgo ونهایتاً خوردگی پلاستر می شود.در همین راستا در این مطالعه، برای حل مشکل بلوکه شدن،3 گروه از بایندرهای مختلف سیلیکاتی،فسفاتی وسولفاتی مورد بررسی قرار گرفتند تا بهترین بایندر برای استفاده در ترکیب جرم های پلاستر انتخاب شود.بدین منظور پارامترهایی چون استحکام فشاری سرد بعد از عملیات حرارتی در دماهای مختلف، درصد تخلخل ظاهری ودانسیته بالک نمونه ها اندازه گیری وهمچنین مطالعات فازشناسی و ریز ساختاری انجام شد. جایگزینی قسمتی از منیزیت پلاستر توسط اولیوین به عنوان یکی از راهکارها در جهت کاهش خوردگی پلاستر ارایه شده است.بدین منظور وبرای بررسی تأثیر افزودن مقادیر مختلف اولیوین به ترکیب یکی از جرمهای متداول مورد استفاده در صنعت ،مقادیر مختلفی اولیوین افزوده شد تا رفتار خوردگی این جرم ها بررسی شود. نتایج تحقیقات نشان داد بایندر سولفات منیزیوم در میان بایندرهای مورد مطالعه ویژگی های یک بایندر خوب را که درجهت کاهش بلوکه شدن عمل می کند داراست.این بایندر در دماهای پایین استحکام بسیار مناسبی را ایجاد می کند.هم چنین به دلیل نداشتن هیچ گونه ناخالصی گدازآور از زینترشدن دو لایه دایمی وکاری تاندیش در دماهای بالا ونهایتاً نفوذ این دو لایه در هم جلوگیری می کند.مطالعات فازشناسی وآنالیز نقطه ای از نمونه های خورده شده مورد مطالعه نیز نشان داد که افزودن اولیوین به ترکیب جرم های منیزیتی باعث کاهش نفوذ sio2 به ساختار متخلخل پلاستر می شود.با اشباع جرم از sio2 ناشی از اولیوین افزوده شده، تمایل sio2 سرباره به نفوذکاهش می یابد.هم چنین فورستریت موجود در جرم ،به صورت هسته های جوانه زنی این فاز عمل کرده وsio2 وارد شده از سرباره را به سمت تشکیل فورستریت ودر نتیجه بیشتر شدن مقدار این فاز هدایت می کند.فاز فورستریت جزو فازهای با درجه دیرگدازی بالا می باشد وبا جذب sio2 وسوق دادن آن به سمت تشکیل فورستریت در جهت بهبود خوردگی عمل کرده واز واکنش آن با دیگر اکسیدها به منظور ایجاد فازهای دما پایین مونتی سیلیت،مرونیت وانستاتیت جلوگیری می کند.از آن جایی که دمای ذوب اولیوین کمتر از دمای ذوب منیزیت می باشد در صورت افزایش هر چه بیشتر این ماده،از دیرگدازی تحت بار جرم کاسته می شود. طبق نتایج حاصله از مشاهدات چشمی وبررسی های فازی توسط xrd وآنالیزeds، مناسب ترین مقدار برای افزودن اولیوین به ترکیب جرم های منیزیتی 15%-10 می باشد به طوری که هم از نفوذ sio2سرباره به داخل ساختار جلوگیری کرده وهم تأثیر زیادی در پایین آوردن دیرگدازی تحت بار جرم ندارد.