بررسی رابطه هوش معنوی و خویشتن داری با سرمایه اجتماعی مدیران مدارس شهر زابل

هدفپژوهش حاضر تعیین رابطه بین هوش معنوی، خویشتن داری و سرمایه اجتماعی مدیران بودهاست. روش انجام اینپژوهش از نوعهمبستگیمی باشد. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه مدیران زن و مرد مدارس شهر زابل 176 نفرمی باشند که براساسجدولمورگانتعداد 123 مدیرازطریق روشنمونه گیریطبقه ایتصادفی انتخابشدند. با استفاده از پرسشنامه هوش معنوی دیوید بی کینگ، هوش معنوی مدیران سنجیده شد وپرسشنامه خویشتن داری نیک منش(1386) و پرسشنامه سرمایه اجتماعی غلامی(1389) برای توصیف خویشتن داری و سرمایه اجتماعی مدیران به کار گرفته شد. جهت تعیین پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرنباخ استفاده شد که بر این اساس میزان پایایی پرسشنامه های هوش معنوی 87/0 وخویشتن داری 75/0 و سرمایه اجتماعی86/0 به دستآمد. داده های به دست آمدهبااستفادهازشاخصهای آماری توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین هوش معنوی و آگاهی متعالی وخویشتن داری مدیرانرابطه معناداری مشاهده شد.تولید آگاهی متعالی تنها متغیری است که توانسته است بیشترین پیش بینی را از خویشتن داری و سرمایه اجتماعی مدیران داشته باشد. همچنین بین تفکر انتقادی، آگاهی متعالی و تولید معنای شخصی سرمایه اجتماعی مدیران نیز رابطه معناداری مشاهده شد، اما بین تفکر انتقادی و تولید معنای شخصی و خویشتن داری مدیران نیز رابطه معناداری مشاهده نشد، بین خویشتن داری و سرمایه اجتماعی مدیران رابطه مثبت و معناداری وجود ندارد، در سرمایه اجتماعی مدیران زن و مرد تفاوت معناداری مشاهده شد. ولی در خویشتن داری و هوش معنوی مدیران زن و مرد تفاوت معناداری مشاهده نشد. درهوش معنوی، خویشتن داری و سرمایه اجتماعی مدیران با توجه به سطح تحصیلات آنها نیز تفاوت معناداری مشاهده نشد.