تولید محصولی پروبیوتیک برای پیشگیری و کنترل پوسیدگی دندان

پوسیدگی دندان و بیماری های پریودنتال دو بیماری عفونی شایع در بین بیماریهای دهانی انسان می باشد. پوسیدگی دندان یک بیماری چند عاملی است که عوامل اصلی مسبب این بیماری شامل باکتری های پوسیدگی زا، کربوهیدرات های قابل تخمیر، میزبان و زمان می باشد. اولین نشانه های بالینی پوسیدگی دندان در دهان ضایعات لکه مانند سفیدی است که توسط چشم دیده می شود و در عین حال در این زمان روند فرآیند پوسیدگی برای ماه ها در جریان بوده است. در سالهای اخیر گرایش هایی به سمت درمان ضدمیکروبی برای مبارزه با بیماری ها مرسوم شده است. با توجه به خطر جدی که مقاومت آنتی بیوتیکی در برابر استفاده از آنتی بیوتیک ها بر علیه بیماری های مهم ایجاد می کند استفاده کمتر از آنتی بیوتیک ها و گسترش درمان های جدید که بر پایه آنتی بیوتیک نیست، ضروری می باشد. یکی از این درمان ها استفاده از ریزسازواره ها یی است که به طور کلی پروبیوتیک ها نامیده می شوند. این نوع درمان با عنوان باکتری درمانی نیز شناخته می شود. تأثیر پروبیوتیک ها در بهبود بیماری هایی مانند پوسیدگی دندان، بیماری های پریودنتال، بوی بد دهان و عفونت های قارچی دهان ثابت شده است. هدف از این تحقیق تولید محصولی پروبیوتیک برای کنترل و پیشگیری از پوسیدگی دندان می باشد. برای این منظور در ابتدا چهار سویه لاکتوباسیل(لاکتوباسیلوس کازئی، لاکتوباسیلوس پاراکازئی، لاکتوباسیلوس روتری و لاکتوباسیلوس پلانتاروم) به عنوان پروبیوتیک از نظر ویژگی هایی مانند تأثیر بر قدرت تشکیل بیوفیلم و اثر بر میزان رشد باکتری های بیماریزای اصلی مسبب پوسیدگی دندان (استرپتوکوکوس موتانس و استرپتوکوکوس سوبرینوس) و همچنین میزان اثر تجمعی با این عوامل بیماریزا مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق همچنین اثر یکسری ترکیبات طبیعی شامل عسل، گلاب، سرکه و کلستروم گاوی نیز بر میزان رشد و تشکیل بیوفیلم توسط عوامل بیماریزا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که باکتری های پروبیوتیک نسبت به سایر عوامل تأثیر بهتری در مورد عدم تشکیل بیوفیلم و ممانعت از رشد باکتری های بیماریزای مربوط به پوسیدگی دندان نشان دادند. در مرحله بعد لاکتوباسیلوس پلانتاروم به عنوان باکتری پروبیوتیک برای واردکردن به فرمول دهان شویه انتخاب شد. سه فرمولاسیون برای دهان شویه پیشنهاد شد. این سه فرمولاسیون از نظر قدرت تشکیل بیوفیلم و رشد دو سویه استرپتوکوکوس موتانس و استرپتوکوکوس سوبرینوس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تأئید کننده اثر این سه فرمولاسیون در کاهش قدرت تشکیل بیوفیلم و ممانعت از رشد سویه های استرپتوکوک مورد مطالعه بودند.