ارزیابی کیفیت سیستم توسعه استعدادیابی ورزشی در جمهوری اسلامی ایران

هدف از انجام این تحقیق، طراحی و تدوین نظام ارزیابی کیفیت سیستم توسعه استعدادیابی ورزشی در جمهوری اسلامی ایران می باشد. روش پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات پیمایشی است که از لحاظ هدف در دسته تحقیقات کاربردی قرار می گیرد و به صورت میدانی انجام پذیرفت. جامعه آماری پژوهش، شامل: مربیان، ورزشکاران، کارشناسان فدراسیون ها و هیئت ها و اساتید متخصص تربیت بدنی بود که به ترتیب83 نفر(04/17%)، 267 نفر (04/58%)، 71 نفر (43/15%) و 39 نفر (47/8%)، در کل460 نفر به عنوان نمونه به پرسشنامه تحقیق پاسخ دادند. ابزار مورد استفاد، پرسشنامه استاندارد الریک روجر (2010)، بود که کیفیت در سیستم های شناسایی و توسعه استعداد را می سنجد. که پایایی آن با استفاده از ضریب الفای کرونباخ، 84/0 تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و استنباطی (جداول، نمودارها، میانگین و انحراف استاندراد، تحلیل عاملی اکتشافی، تحلیل عاملی تأییدی، کروسکال- والیس، کولموگروف- اسمیرنوف و آزمون رتبه ای فریدمن) استفاده شده است. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که الگوی شش عاملی سازه ارزیابی کیفیت در توسعه سیستم استعدادیابی ورزشی، شامل اهداف، منابع، فرصت ها، الزامات، فرایند و نتایج، دارای برازندگی مناسبی می باشد. نتایج آزمون کروسکال والیس نشان داد که: بین نمونه ها منتخب در عامل های ساختار، فرایند، و نتایج تفاوت معناداری(05/0>p) ، وجود دارد. همچنین، بر اساس آزمون فریدمن، عامل نتایج دارای بالاترین اولویت در سیستم استعدادیابی ورزشی ایران بود. در مجموع می توان نتیجه گرفت که، ضرایب پایایی و روایی سازه مناسب این مقیاس، کوتاه بودن و سهولت اجرا، شرایط استفاده وسیع محققان را از این پرسشنامه در کشور فراهم می آورد.