پارادوکس(متناقض نمایی)در ادبیات عرفانی با تکیه بر حدیقه سنایی،منطق الطیر عطار و مثنوی مولوی

این پژوهش به بررسی کاربرد های متناقض نمایی در دو بخش زبانی و معنایی در سه کتاب حدیقه ی سنایی ، منطق الطیر عطّار و مثنوی مولوی به عنوان بخشی از ادب عرفانی فارسی پرداخته است.در این پژوهش کتابخانه ای، مجموعاً 42000 بیتِ کتب فوق، بررسی و تجزیه و تحلیل شد و این نتیجه به دست آمد که از میان 42000 بیت بررسی شده ،حدود ??33 بیت (پنج درصد کلِّ ابیات ) دارای متناقض نمایی زبانی و معنایی بوده است.با تحلیل این پنج درصد (2033بیت) معلوم شد که ---- درصد آن زبانی و ---- درصد بقیه معنایی است.همچنین روشن شد که منشأ متناقض نمایی های به کار رفته در این آثار ، مشخصاً: ?- آیات و روایات ( احادیث) ?- اقوال و احوالِ عـرفا و بزرگان صوفیّه ?- بـرگرفته از مللِ دیگر می باشد.