تعیین مشخصات دینامیکی وشاخص آسیب پذیری ساختمان های تاریخی ایران با استفاده از روش اندازه گیری ریزلرزه ها

ساختمان های تاریخی میراث بزرگ فرهنگی ملت ها می باشند و حفظ و حراست آن ها در برابر آسیب های وارده ناشی از زمین لرزه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از ساده ترین و سریع ترین راه های تعیین پارامترهای دینامیکی همچون فرکانس غالب ارتعاش و نسبت میرایی و ارزیابی آسیب پذیری ساختمان ها در برابر زلزله، اندازه گیری ریزلرزه های رسیده از لایه های داخلی زمین به سطح خاک و ساختمان است. با توجه به عدم در دسترس بودن مشخصات دقیق ساختمان های تاریخی، امکان مدل سازی این ساختمان ها توسط نرم افزارها و انجام روش های معمول آزمایشگاهی که با احتمال تخریب این سازه ها همراه است، در این ساختمان ها وجود ندارد. در این پایان نامه ابتدا به تعیین مشخصات دینامیکی و شاخص آسیب پذیری تعدادی از ساختمان های تاریخی موجود در دو شهر اصفهان و شیراز با استفاده از روش های نسبت طیفی طبقاتی (fsr)، کاهش تصادفی (rdm) و روابط ارائه شده توسط ناکامورا پرداخته شد. در ادامه با بهره گیری از روش نسبت طیفی، در مورد سه ساختمان که دارای معماری و سازه اولیه کاملاً یکسان بوده و در یک بستر خاک قرار گرفته اند، با این تفاوت که در دو مورد از آن ها بهسازی لرزه ای با روش های مختلف صورت پذیرفته و دیگری بدون تغییر مورد استفاده قرار گرفته است، به بررسی تغییرات در فرکانس طبیعی سازه و میرایی و شاخص آسیب پذیری در اثر بهسازی پرداخته شده است. بررسی پدیده ی تشدید و ارتباط آن با ترک های به وجود آمده در مسجد وکیل شیراز از دیگر مطالعات انجام گرفته در این پایان نامه می باشد. بررسی های انجام گرفته در این پایان نامه نشان می دهد که ساختمان های تاریخی بررسی شده دارای شاخص آسیب پذیری بالایی بوده و بهسازی لرزه ای این ساختمان ها به منظور جلوگیری از آسیب های ناشی از زمین لرزه های آینده اجتناب ناپذیر است. این امر در مورد بقعه ی منارجنبان و برج های ارگ کریم خان از اهمیت بالاتری برخوردار است. همچنین نتایج این مطالعه نشان دهنده ی تأثیرات بسیار مثبت بهسازی لرزه ای بر پارامترهای دینامیکی و شاخص آسیب پذیری ساختمان ها می باشد.