تدوین الگوی زوج درمانی شخصیتی ـ سیستمی و تعیین اثربخشی مداخله مبتنی براین الگو بر سازگاری زناشویی زوجین شهرستان شهرضا

چکیده مقدمه:هدف این پژوهش تدوین الگوی زوج درمانی شخصیتی –سیستمی و بررسی اثربخشی این الگو بر سازگاری زناشویی زوجین شهرستان شهرضا بود. روش: پژوهش کنونی شامل دو بخش کیفی و کمی است. در بخش کیفی روش پژوهش مطالعه متون و منابع مربوط به رویکردهای سیستمی وساختی و رویکرد شخصیتی کتل تازمان اشباع مقوله است یعنی تا جاییکه بتوان این رویکردها را در الگوی منسجمی جای داد و الگوی زوج درمانی شخصیتی – سیستمی تدوین نمود. در بخش کمی روش پژوهش نیمه تجربی است و ازطرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. اعضای گروه آزمایش و کنترل قبل از شروع جلسات پیش آزمون را تکمیل کردند. سپس زوجین گروه آزمایش در جلسات مداخله ای مبتنی بر رویکرد سیستمی – شخصیتی که شامل نه جلسه زوج درمانی سیستمی و نه جلسه زوج درمانی شخصیتی بود شرکت کردند. در پایان نیز هردو گروه به پس آزمون پاسخ دادند. متغیر مستقل رویکرد شخصیتی – سیستمی و متغیر وابسته میزان سازگاری و ابعاد آن است یافته ها:داده های به دست آمده برای بررسی میزان تاثیر الگوی زوج درمانی تحلیل شدند. نتایج تحلیل واریانس بین افراد گروه آزمایش و گواه در متغیر وابسته یعنی سازگاری زناشویی و ابعاد آن(توافق ،ابراز محبت ،همبستگی و رضایت ) تفاوت معناداری را نشان دادند. نتیجه گیری:براساس نتایج این پژوهش اثربخشی الگوی زوج درمانی شخصیتی – سیستمی بر سازگاری زناشویی تمام ابعاد آن (توافق ،ابراز محبت ،همبستگی و رضایت ) تایید شد . کلیدواژه ها :الگوی زوج درمانی شخصیتی-سیستمی ، سازگاری زناشویی