نماز در آثار مولانا

نماز عالی ترین نمود تحقق هدف خلقت است که ادای آن در قرآن و روایات به عنوان بزرگترین رکن دینداری مورد تاکید قرار گرفته است اما عرفا ضمن اعتقاد به ظاهر نماز بیشتر به روح و باطن آن توجه دارند و نماز را راز و نیازی عاشقانه بین عاشق و معشوق می بینند. ما در این رساله کوشیده ایم تا با شیوه تحلیل محتوا دیدگاه بزرگترین عارف جهان یعنی مولانا جلال الدین بلخی را درباره ی نماز در آثار او مورد برسی و تحلیل قرار دهیم. نتایج تحقیق نشان می دهد که مولانا تمام مظاهر هستی را همواره در حال تسبیح و ذکر و نماز می بیند و ادای نماز را همچون هدیه ای تلقی می کند که عاشق به نشان محبت قلبی به معشوقش تقدیم می دارد و از آنجا که بزرگترین دشمن انسان در رسیدن به مقام انسان کامل، نفس اوست با راز و نیاز و نماز می توان زنگارهای نفسانی را از دل زدود و به مقام وحدت رسید. ویژگیهای نماز عاشقانه، آفت های نماز و فواید آن و نکات تمثیلی و نمادین نماز از دیگر مباحثی است که در این رساله مورد برسی و تحلیل قرار گرفته است. واژه های کلیدی: مولانا، آثار مولانا، نماز، نماز عاشقان، عبادات