تأثیر محلول پاشی برخی عناصر ریزمغذی بر عملکرد و اجزای عملکرد شنبلیله

چکیده به منظور بررسی تأثیر محلول پاشی برخی عناصر ریزمغذی بر عملکرد و اجزای عملکرد شنبلیله ((trigonella foenum-graecum l. آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار در سال زراعی 1391 در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان غربی انجام شد. تیمارها شامل شاهد (بدون محلول پاشی)، محلول پاشی آهن، محلول پاشی روی، محلول پاشی منگنز، محلول پاشی آهن+روی، محلول پاشی آهن+ منگنز، محلول پاشی روی+ منگنز، محلول پاشی آهن+روی+منگنز بودند. عناصر مذکور از منبع سولفات آهن، سولفات روی و سولفات منگنز تأمین شدند و با غلظت سه در هزار محلول پاشی گردیدند. محلول پاشی در دو مرحله صورت گرفت. محلول پاشی اول، در مرحله قبل از گلدهی (10- 8 برگی شدن بوته ها) و محلول پاشی دوم پانزده روز پس از محلول پاشی اول صورت گرفت. نتایج نشان داد که بین محلول پاشی عناصر ریزمغذی و عدم محلول پاشی (شاهد) از لحاظ آماری اختلاف معنی داری وجود داشت. بیشترین عملکرد دانه (62/857 کیلوگرم)، بیشترین عملکرد بیولوژیک (14700 کیلوگرم)، بیشترین درصد عصاره (56/4 درصد)، بیشترین میزان تری گونلین (3356/0 درصد) و بیشترین میزان دیوسژنین دانه (6833/0 درصد) متعلق به تیمار محلول پاشی آهن+روی+منگنز بود. بیشترین مقدار روی دانه (33/344 میلی گرم بر کیلوگرم) مربوط به تیمار محلول پاشی روی+ منگنز بود و بیشترین میزان منگنز دانه (66/215 میلی گرم بر کیلوگرم) به تیمار محلول پاشی منگنز تعلق داشت. می توان چنین نتیجه گرفت که محلول پاشی توأم آهن، روی و منگنز سبب بهبود خصوصیات رشدی و عملکردی شنبلیله می گردد و درصد، عملکرد عصاره و نیز ترکیبات تشکیل دهنده عصاره را نسبت به تیمار شاهد افزایش می دهد. کلمات کلیدی: ریزمغذی، شنبلیله، عصاره، محلول پاشی.