ریزازدیادی پایه gn15 (دورگ هلو × بادام)

گارنم (gn15) (دورگ بین گونه ای هلو و بادام) پایه ای پر رشد است که سازگاری خوبی را با شرایط آب و هوائی و خاک های بسیاری از مناطق ایران دارد و برای هلو، بادام و شلیل استفاده می شود. در این پژوهش، ریزازدیادی این پایه با روش های شاخساره زائی مستقیم و جنین زائی رویشی غیر مستقیم بررسی شد. نتایج نشان دادند که ترکیب غلظت های مختلف کینتین یا بنزیل آدنین و نفتالن استیک اسید اثر معنی داری را در تعداد شاخساره جانبی، طول شاخساره ، تعداد گره و طول میانگره داشت. بیشترین تعداد شاخساره جانبی و بالاترین طول میانگره و طول شاخساره پس از تیمار با جیبرلیک اسید درتیمار 2 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین همراه با 1/0 میلی گرم در لیتر نفتالن استیک اسید و بالاترین طول شاخساره در تیمار 4 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین بدون نفتالن استیک اسید و بالاترین تعداد گره در تیمار 2 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین بدون نفتالن استیک اسید به دست آمد. اثر دو محیط کشت ms و 1/2ms همراه با غلظت های مختلف iba و naa روی ریشه زائی نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت. محیط کشت msتکمیل شده با 1 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید بیشترین اثر را روی درصد ریشه زائی داشت و بالاترین تعداد و طول ریشه در هر ریزنمونه به ترتیب در محیط کشت 1/2ms تکمیل شده با 1 میلی گرم در لیتر نفتالن استیک اسید و2 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید بدست آمد. در کالوس زائی از ریزنمونه برگی، محیط کشت wpm بهتر از محیط کشت ms بود. بزرگترین کالوسها درترکیب اکسین های 4،2- دی و 5،4،2- تی را بدست آمد و همچنین تیمار 2 میلی گرم در لیتر 4،2- دی و تیمارهای 5،4،2- تی در همه غلظت ها باعث القای کالوس از برگ و بدون نکروزه شدن ریزنمونه شدند. در تیمارهای واکشت، 75/0 میلی گرم در لیتر کمترین نکروزه شدن و بالاترین درصد کالوس قرمزرنگ به دست آمد. تغییرکربوهیدرات های محیط کشت باعث تحریک تولید آنتوسیانین در کالوس ها گردید و بالاترین درصد کالوس قرمزرنگ با افزایش ساکارز تا 5 درصد به دست آمد. تیمارهای اکسینی و کربوهیدراتی در هیچ کدام از تکرارها انگیزش جنین زایی رویشی را تحریک نکردند.