بررسی برخی آنزیم های بزاقی (آلکالین فسفاتاز و آسپارتات آمینوترانسفراز) در بیماران مبتلا به پپتیک اولسر

زخم های پپتیک جزء شایع ترین و پرهزینه ترین بیماری های شناخته شده در انسان است. تشخیص آن در مراحل اولیه می تواند مزیت بزرگی در درمان بیماری باشد. بزاق دارای انواع مختلفی از بیومارکرهاست که در طی چند سال گذشته به عنوان یک مایع تشخیصی مورد توجه محققین قرار گرفته است. هدف از این مطالعه مقایسه تغییرات فعالیت آنزیم های بزاقی در بین بیماران مبتلا به زخم پپتیک و افراد سالم و هم چنین تخلیص آنزیم آلکالین فسفاتاز بزاق و تعیین خصوصیات سینتیکی آن است. دو گروه هر کدام تشکیل شده از 26 شرکت کننده (13 مرد و 13 زن) بیماران مبتلا به زخم پپتیک و گروه کنترل سالم انتخاب شدند. فعالیت آنزیم های انتخابی بزاق از طریق روش اسپکتروسکوپی اندازه گیری شد. جهت تخلیص آنزیم آلکالین فسفاتاز بزاق از کروماتوگرافی تعویض یونی و ستون deae استفاده شد. نتایج افزایش معنی داری از فعالیت آنزیم های آلکالین فسفاتاز، آسپارتات آمینوترانسفراز، هم چنین آلانین آمینوترانسفراز و غلظت توتال پروتئین در بزاق بیماران مبتلا به زخم پپتیک در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. در این مطالعه پارامترهای سینتیکی km و vmax آنزیم آلکالین فسفاتاز بزاقی به ترتیب 22/3 و 037/0 به دست آمد. بر پایه نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که زخم پپتیک ممکن است در مراحل اولیه با تعیین فعالیت آنزیم های بزاقی تشخیص داده شود. بنابراین بزاق می تواند به عنوان یک مایع تشخیصی پیشنهاد شود.