بررسی رابطه سبک های تصمیم گیری مسیرشغلی و سبک های دلبستگی در دانشجویان دانشگاه اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های دلبستگی و سبک های تصمیم گیری مسیر شغلی در دانشجویان دانشگاه اصفهان بوده است. سبک های تصمیم گیری مسیر شغلی فرایند انتخاب صحیح شغل توسط فرد می باشد . سبک دلبستگی، الگویی تفهیم یافته از پاسخ به روابط صمیمانه فرد است که تصور می شود تجربیات قبلی روابط صمیمانه منعکس می کند و در طول زمان ثبات نسبی دارد. نمونه آماری این پژوهش تعداد 362 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان بودند که به روش تصادفی طبقه ای متناسب با حجم جامعه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سبک های تصمیم گیری شغلی هارن (1978) و پرسشنامه سبک های دلبستگی هازن و شیور(1987) می باشد. روش تحقیق ،پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه انجام شد. نتایج نشان داد که بین سبک تصمیم گیری شغلی منطقی و سبک دلبستگی اجتنابی رابطه معکوس معنادار وجود دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که بین سبک تصمیم گیری شغلی شهودی با سبک دلبستگی دوسوگرا رابطه مثبت معنادار وجود دارد و بین سبک تصمیم گیری شغلی وابسته و سبک دلبستگی دوسوگرا رابطه مثبت معنادار وجود دارد.