زنانه شدن جامعه و بازتولید گفتاری مشروعیت در جمهوری اسلامی ایران

واژگان کلیدی: زنانه شدن، زبان زنانه، تحلیل گفتمان، جمهوری اسلامی ایران، گفتار مشروعیت ساز، رفتار سیاسی زنان در این پایان نامه ابتدا به بررسی ساختار زبان زنانه پرداخته شده است و با استفاده از نظریات متفاوت پیرامون زبان زنانه تلاش گردیده که شاخصه های زبان زنانه (اعم از متن، نوشتار و گفتار) استخراج گردد. در ادامه نشان داده شده است که از ابتدای انقلاب تاکنون روند زنانه شدن جامعه روندی صعودی بوده است. آمارها نشان می دهد زنانه شدن جامعه از دوران سازندگی شتاب بیشتری گرفته است و حتی می توان حرکت جامعه به سمت اصلاحات را به تعبیری محصول زنانه شدن جامعه دانست. پس از آن با استفاده از روش تحلیل گفتمان به بررسی چگونگی تولید، بازتولید و تحول گفتار مشروعیت ساز در متون برگزیده ای از رهبر کبیر انقلاب اسلامی و دو رییس جمهور پس از ایشان پرداخته ایم. همچنین به موازات این امر اقدام به بررسی تعدادی از سرمقاله های روزنامه ها نموده و آنها را با استفاده از شاخصه های زبان زنانه مورد ارزیابی قرار داده ایم. این ارزیابی در چهار دوره یعنی سه سال اول پیروزی انقلاب(5? – 60)، دوران دفاع مقدس(60-68)، دوران سازندگی (68- 76)، دوران اصلاحات (76-84) صورت گرفته است. این پژوهش نشان می دهد که بازتاب زنانه شدن در گفتار مشروعیت ساز از ابتدای انقلاب تا پایان دوران اصلاحات بر خلاف تصور اولیه کاملا خطی و صعودی نیست بلکه با یک افزایش در ابتدای انقلاب همراه است و پس از یک نزول در دوران دفاع مقدس مجددا اوج گیری می نماید، اما باید توجه داشت که جنس زنانگی در آنها متفاوت است. همچنین نشان داده ایم رفتار سیاسی زنان دارای چه شاخصه هایی است و چه عواملی بر مشارکت سیاسی زنان تاثیرگذار است. این بررسی ها نشان می دهد گفتار مشروعیت ساز در تعامل دو طرفه با زنانه شدن جامعه بوده و از یک سو جمهوری اسلامی در ساختار و سازمان گفتار مشروعیت ساز خود به نوعی زنانه شدن جامعه را تایید و روند آن را تسریع کرده است و از سوی دیگر زنانه شدن جامعه باعث گردیده گفتار مشروعیت ساز به زنان با دید ویژه ای بنگرد و خود را به نوعی با آن سازگار نماید. با شتاب روند زنانه شدن جامعه و تاثیرات متقابل گفتار مشروعیت ساز با زنانه شدن جامعه، مشارکت سیاسی زنان افزایش یافته و زنان حضوری جدی تر و البته کاملا معناداری را در عرصه سیاست در جمهوری اسلامی ایران یافته اند. توجه به الگوهای رفتار سیاسی زنان به نوع خود می تواند در تشخیص تهدیدها و فرصت های این حضور موثر باشد و پژوهش را به سمت کاربردی تر شدن هدایت نماید.