تأثیر گسل های پی سنگی بر هندسه و تکامل ساختاری تاقدیس سیاه کوه در منطقه دهلران

گسل های پی سنگی در کمربند چین خورده رانده زاگرس یکی از مهم ترین عواملی می باشند که ساختارهای سطحی را تحت تأثیر قرار می دهد. بنابراین شناسایی آن ها و مشخص کردن هندسه آن ها واثرات ساختاری سطحی آنها بسیار مهم می باشد. تاقدیس سیاه کوه در حاشیه گسل جبهه کوهستان قرار دارد و ازجمله تاقدیس های کمربند چین خورده رانده ی زاگرس است. منطقه گسلی بالارود با عبور از حاشیه جنوبی تاقدیس سیاه کوه، این تاقدیس و تاقدیس های هم جوار را تحت تأثیر عملکرد خود قرار داده است. با برداشت درزه ها به صورت میدانی سه گروه از دسته درزه هایی مختلف شناسایی شده است، که این سه گروه مربوط به دسته درزه هایی مربوط به چین خوردگی (همزمان با چین خوردگی) و دسته دوم مربوط به گسل امتداد لغز بالارود می باشد، در نهایت شکستگی هایی باقی مانده با توجه به هندسه و مشخصات آن ها مربوط به گسل عرضی برشی با امتداد تقریبی شمالی- جنوبی پیشنهاد شده است که شواهد وجود و عملکرد این گسل از روی تصاویر ماهواره ای مشخص گردید. به طوریکه جابجایی آبرا هه ها، کج شدگی و لاغرشدگی دماغه تاقدیس ها و عدم تطابق شیب یال ها بر روی سازندهای مشخص در طرفین تاقدیس ها و ناودیس های منطقه نتیجه فعالیت این گسل پی سنگی می باشد. مدل سازی آنالوگ جعبه ماسه ای ارتباط میان گسل عرضی پیشنهادی شمالی- جنوبی را با گسل بالارود مشخص نمود.