بررسی رابطه کیفیت زندگی و «عجین شدن با شغل» مربیان استثنایی استان قم در دو گروه کم توان ذهنی وناشنوا

این پژوهش به منظور بررسی رابطه ی بین کیفیت زندگی و «عجین شدن با شغل» مربیان مدارس استثنایی استان قم صورت گرفته است. تحقیق، از نوع همبستگی است. ابزار تحقیق، سه پرسشنامه، شامل فرم کوتاه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (1998)، « عجین شدن با شغل » اویانگ (2006)، و محقق ساخته برای بررسی ویژگی های فردی آزمودنی ها بود. جامعه آماری شامل 250 مربی استثنایی در دو گروه کم توان ذهنی و ناشنوا بود که 225 پرسشنامه صحیح به روش سرشماری مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. ابتدا رابطه ی بین دو متغیر اصلی و سپس رابطه هر یک از آن ها با دو متغیر فرعی دیگر یعنی جنسیت ( زن، مرد) و گروه آموزشی (کم توان ذهنی، ناشنوا ) بررسی گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی ( تی مستقل، همبستگی پیرسون، لون ) استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد، بین دو متغیر کیفیت زندگی و عجین شدن با شغل، رابطه ی مثبت کمی، وجود دارد ولی این رابطه معنادار نیست. کیفیت زندگی زنان، بیشتر از مردان و در مقابل، عجین شدن با شغل مردان، بیشتر از زنان است. همچنین، کیفیت زندگی و عجین شدن با شغل مربیان، بر حسب گروه آموزشی آنان، متفاوت نمی باشد. آگاهی مسئولان آموزش و پرورش از سطح کیفیت زندگی و عجین شدن با شغل مربیان استثنایی، همچنین انجام اقدامات اصولی جهت ارتقاء سطح آن دو، امری ضروری است.