سنجش میزان رضایت مندی دانشجویان دانشگاه بین المللی امام رضا(ع) از کیفیت دوره های آموزش مجازی بر اساس مدل هائو و باریچ

پژوهش حاضر به منظور سنجش میزان رضایت مندی دانشجویان دانشگاه بین المللی امام رضا(ع) از مولفه های کیفیت دوره های آموزش مجازی بر اساس مدل هائو و باریچ انجام شد. مولفه های کیفیت دوره های آموزش مجازی از دیدگاه هائو و باریچ عبارتند از: محتوا، طراحی آموزشی، فناوری، مدیریت دوره، مدرس، پشتیبانی از یادگیرنده و ارزشیابی دوره. روش این تحقیق پیمایشی- توصیفی و از نوع کاربردی بوده که در آن با استفاده از پرسشنامه به جمع آوری اطلاعات مورد نیاز پرداخته شده است. جامعه ی مورد مطالعه دانشجویان دوره های آموزش مجازی ورودی90-91 در مقطع کارشناسی ارشد بوده اند که در رشته های زبانشناسی، معماری کامپیوتر، هوش مصنوعی، برنامه ریزی شهری و طراحی شهری مشغول به تحصیل هستند. تعداد 266 نفر با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی(روش تخصیص نیمن) انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته ای بود که به صورت الکترونیکی توزیع و تعداد 266 پرسشنامه تکمیل شده و گردآوری گردید. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که میانگین رضایت دانشجویان از ابعاد فن آوری3.920، ارزشیابی دوره 3.644، مدرس 3.535، پشتیبانی از یادگیرنده 3.505، طراحی آموزشی 3.455، مدیریت دوره 3.444 و محتوای دوره های آموزشی مجازی 3.391 است. همانطور که نتایج نشان می دهد رضایت دانشجویان در هیچکدام از مولفه های ذکر شده در حد ایده آل و بسیار مطلوب نبوده است. همچنین نتایج بدست آمده از آزمون فرضیات با کمک تحلیل واریانس نشان دادکه بین رضایت دانشجویان از بعد محتوای دوره و طراحی آموزشی در رشته های مختلف آموزش مجازی دانشگاه امام رضا(ع) تفاوت معناداری وجود نداشته و در عین حال در ابعاد فن آوری، مدیریت دوره، پشتیبانی از یادگیرنده، مدرس و ارزشیابی دوره تفاوت معناداری به چشم می خورد.