اخلاق مدیریت در خانواده از منظر اسلام

خانواده در منظر قرآن کریم نهاد مقدسی است که بر پایه ازدواجی سالم که از آن به «میثاق غلیظ» یاد می شود، استوار شده است. بنیاد جامعه اسلامی بر خانواده و نقش آن نهاده شده و از این رو، خانواده، مرکز تربیت، انسان سازی و مأمنی برای رسیدن به تکامل انسانی است. اسلام، رشد و پویایی خانواده را در گرو توجه به اصول اخلاقی می داند و جریان جاری زندگی را تنها بر این پایه ممکن و مطلوب می داند. در این رساله، اخلاق مدیریت در خانواده با استناد به آیات و روایات مورد بررسی قرار گرفته است؛ در این راستا دیدگاه اسلام نسبت به ویژگی های اخلاقی مدیر و اصول اخلاقی که باید در حیطه مدیریت خویش رعایت کند، بیان گشته و به تبیین مسئله مدیریت در خانواده از منظر حقوقی و اخلاقی پرداخته شده است؛ و روشن گردیده که مدیریت حقوقی خانواده، مقامی است که برای ثبات و مصلحت خانواده به مرد – در صورت داشتن شرایط لازم- داده شده است و امتیاز و حق فردی برای وی محسوب نمی شود؛ این امر بیشتر یک وظیفه اجتماعی برای تأمین سعادت خانواده است و مرد نباید از آن سوءاستفاده کند یا بر خلاف روش مناسب هر جامعه و یا مصلحت ویژه هر خانواده و به شکل تحکم و اجبار، آن را به کار برد؛ اما مدیریت اخلاقی خانواده، یک مدیریت مشارکتی است که مرد و زن هر دو در آن سهیم هستند تا روابط اخلاقی خانواده را سامان دهند. هم چنین در این رساله با بیان ویژگی های اخلاقی مدیر در خانواده، به ارتباط اخلاق و حقوق در نظام خانواده پرداخته و مشخص شد که در یک خانواده اسلامی کفه اخلاق بر استیفای حقوق سنگینی می کند؛ خانواده را اخلاق اداره می کند و حقوق برای شرایط غیر عادی است. نتایج پژوهش نشان می دهد که اخلاق با مدیریت رابطه تنگاتنگی دارد و می‏توان گفت پاسداری از موازین اخلاقی در مدیریت از ضرورت بیشتری برخوردار است؛ زیرا مدیریت و رهبری بدون رعایت اخلاق و ارزش‏های انسانی، ارزش ندارد.