مطالعه شاخص های فرسایش پذیری خاک های لسی در یک ردیف اقلیمی در اراضی شیب دار استان گلستان

با توجه به اینکه مفهوم فرسایش پذیری و ارزیابی آن پیچیده است از شاخص هایی جهت ارزیابی استفاده می شود. اکثر این شاخص ها متأثر از عوامل و فاکتورهای خاکساز بوده و اقلیم نیز به عنوان یکی از این عوامل، تأثیرعمده ای بر این شاخص ها دارد. مطالعه حاضر به منظور، تعیین اثر اقلیم های متفاوت بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک های لسی و مطالعه تغییر شاخص های فرسایش پذیریخاک در استان گلستان انجام گرفت. به منظور انجام این مطالعه دو ترانسکت شمالی جنوبی و شرقی غربی در اراضی شیب دار لسی استان با کاربری مرتع اما با شرایط اقلیمی متفاوت انتخاب گردید. نمونه برداری ها از 7 منطقه با 6 تکرار و از عمق 0 تا 30 و 30 تا 60 سانتی متری در طول دو ترانسکت انجام شد. شاخص های، چن، بایکاس، آمزکتا، خمیرایی، سطح ویژه ذرات خاک، ظرفیت تبادل کاتیونی، ماده آلی، آهک، phو ec اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که در طول هر دو ترانسکت، درصد رطوبت اشباع، سطح ویژه، شاخص خمیرایی و درصد رس از روند خاصی پیروی می کنند به طوری که با افزایش بارندگی و کاهش دما، روند افزایشی دارند. شاخص بایکاس در طول هر دو ترانسکت، روند کاهشی نشان می دهند و شاخص آمزکتا در ترانسکت اول روند افزایشی و در طول ترانسکت دوم روند کاهشی داشت و شاخص چسبندگی از روند خاصی پیروی نمی کرد. طبق نتایج در طول هر دو ترانسکت، مقدار ec،ph، آهک و شاخص چن روند کاهشی و درصد ماده آلی و ظرفیت تبادل کاتیونی در طول هر دو ترانسکت روند افزایشی نشان داد. جهت سنجش اعتبار شاخص های فرسایش پذیری با مقدار واقعی فرسایش، از باران ساز مصنوعی استفاده شد. طبق نتایج مقدار رسوب و حجم رواناب به دست آمده با استفاده از شبیه ساز باران در طول هر دو ترانسکت روند خاصی را نشان داد به طوری که مقدار رسوب در طول ترانسکت اول با افزایش مقدار بارندگی و کاهش دما، روند کاهشی و در طول ترانسکت دوم روند افزایشی داشت. نتایج نشان داد تغییر اندازه ذرات به دلیل افزایش هوادیدگی در فرسایش پذیری خاک های لسی تاثیر بسزائی دارد