ارتباط سنجی میزان کاربست مواد کمک آموزشی با اثر بخشی تدریس اعضاء هیات علمی دانشکده های ادبیات و علوم انسانی و علوم پایه، دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال تحصیلی 92-91

هدف از این پژوهش بررسی و تعیین رابطه بین کار برد مواد کمک آموزشی و اثر بخشی تدریس اعضاء هیئت علمی دانشکده های ادبیات و علوم انسانی و علوم پایه در دانشگاه شهید باهنرکرمان بوده است. این پژوهش از بعد هدف، کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش را 120 نفر از اعضاء هیأت علمی دانشکده های ادبیات و علوم انسانی و علوم پایه، و تعداد 3046 نفر از دانشجویان این دو دانشکده تشکیل داده اند، در نمونه گیری این پژوهش برای جامعه اعضاء هیئت علمی به دلیل حجم کم جامعه از روش تمام شماری استفاده شد، که حجم نمونه برابر با 120 می باشد، و برای جامعه دانشجویان از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی با تخصیص مناسب استفاده شده است که تعداد 702 نفر از دانشجویان این دو دانشکده به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزارگردآوری داده ها در پژوهش حاضر دو پرسشنامه محقق ساخته(میزان کاربرد مواد کمک آموزشی و اثر بخشی تدریس) است. داده ها با استفاده از نرم افزارspss16 و excell2010 وآزمون های: ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون، t مستقل، مان ویتنی،کای اسکئور، فریدمن و کروسکال-والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین کاربرد مواد کمک آموزشی توسط اعضاء هیئت علمی و اثر بخشی تدریس آنان رابطه وجود دارد. همچنین بین مواد کمک آموزشی و عامل های ارتباط، انگیزش، مدیریت کلاس و ارزشیابی در اثربخشی رابطه معنی داری به وجود آمد. میزان اثر بخشی تدریس اساتید از دیدگاه دانشجویان دانشکده ادبیات و علوم با یک دیگر تفاوت معناداری داشت. همچنین مواد کمک آموزشی به کار گرفته شده توسط اساتید دانشکده های ادبیات و علوم با هم تفاوت معنادار داشت.