هماهنگی ترکیب رله های جریان زیاد و دیستانس با لحاظ کردن عدم قطعیت در شبکه

از جمله پرکاربردترین رله های حفاظت از سیستم های قدرت، رله های دیستانس و رله های جریان زیاد می باشند. در شبکه های انتقال معمولا حفاظت اصلی بر عهده حفاظت دیستانس است و از حفاظت جریان زیاد به عنوان پشتیبان برای حفاظت دیستانس استفاده می شود. بنابراین مساله هماهنگی ترکیب رله های جریان زیاد و دیستانس یکی از مسائل پر اهمیت در بحث حفاظت سیستم های قدرت می باشد. حل مساله هماهنگی با گسترش ساختار شبکه مشکل و پیچیده خواهد بود. اما با ظهور الگوریتم های هوشمند و فرمول بندی مساله هماهنگی رله ها در قالب بهینه سازی، توانایی مهندسان برای حل مساله هماهنگی رله ها افزایش یافت. ولی حل مساله هماهنگی ترکیب رله های جریان زیاد و دیستانس همواره برای یک شبکه به علت تغییر در ساختار شبکه به دلایلی همچون تعمیرات، وقوع حادثه و ... با عدم قطعیت هایی همراه است و تغییر در ساختار شبکه موجب تغییر در سیستم حفاظتی خواهد شد. تعریف یک تابع هدف جدید برای حل مساله هماهنگی ترکیب رله های جریان زیاد و دیستانس که مشکلات توابع هدف قبلی را رفع کرده است و فرمول بندی مساله هماهنگی بر مبنای این تابع هدف و همچنین هماهنگی رله های جریان زیاد و هماهنگی رله های دیستانس با وجود عدم قطعیت در خطوط شبکه بصورت جداگانه و بررسی ترکیب این دو حفاظت در یک شبکه با ساختار ثابت و ساختار متغیر از جمله موضوعاتی است که در این پایان نامه به آنها پرداخته شده است. هدف از انجام این پایان نامه یافتن تنظیمات پایدار برای هماهنگی ترکیب رله های جریان زیاد و دیستانس می باشد که در صورت خروج خطوط از شبکه، این هماهنگی همواره پایدار باشد. روش های پیشنهادی بر روی شبکه استاندارد 8bus آزمایش شده است و نتایج مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفته است. کلمات کلیدی: هماهنگی، بهینه سازی، تابع هدف، عدم قطعیت، الگوریتم ژنتیک