اثر بخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر اساس رویکرد شناختی- رفتاری و ذهن آگاهی بر میزان صمیمیت و رضامندی زناشویی زوجین جانباز استان کرمانشاه

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای ارتباطی با رویکرد شناختی –رفتاری وذهن آگاهی بر میزان صمیمیت و رضامندی زناشویی جانبازان بود.پژوهش حاضر از نوع طرح های تجربی دو گروهی با پیش آزمون و پس آزمون است.جامعه آماری پژوهش شامل:کلیه زوجین جانباز مراجعه کننده به مرکز مشاوره بنیاد شهید کرمانشاه می باشد.نمونه آماری شامل 40زوج جانباز بود که از نمونه های در دسترس انتخاب و درگروههای شناختی- رفتاری ، ذهن آگاهی جایگزین شدند .زوجین به مدت 10 جلسه 2 ساعته تحت آموزش مهارت های ارتباطی با رویکرد شناختی-رفتاری و ذهن آگاهی قرار گرفتند . در پایان پس آزمون بعمل آمد.ابزار به کار رفته در این پژوهش عبارت بود از پرسشنامه صمیمیت زناشویی در ازدواج و پرسشنامه رضامندی زناشویی بر اساس معیارهای اسلامی با ده مولفه که میزان رضایت از زندگی زناشویی را می سنجد.یافته های تحقیق با استفاده از روش تحلیل کوواریانس با نرم افزار spss تحلیل شد.نتایج به دست آمده نشان می دهد که آموزش مهارت های ارتباطی بر اساس رویکرد شناختی - رفتاری در صمیمیت زناشویی و رضامندی زناشویی بیشتر از ذهن آگاهی تاثیر مثبت داشته و کاربرد آموزش مهارتهای ارتباطی مبنی بر رویکرد شناختی -رفتاری،میزان صمیمیت و رضامندی زناشویی زوجین جانباز را افزایش داده است.