نوع دوستی و صلح طلبی از دیدگاه عطار نیشابوری

همه کردارهای بشر ریشه در پندار و ایدئولوژی دارد؛ بنابراین خصلت ناپسندی همچون بدبینی، خودپسندی و خود بزرگ بینی یا احساس قدرت طلبی و برتری جویی و نیز داشتن تعصّب نژادی و ملّی و بی اعتقادی به حقوق ذاتی و کرامت دیگر انسان ها و بالاتر از همه، بی ایمانی و فقدان اعتقاد واقعی و راستین به خدا و آخرت که از نگاه دینی، نوع کامل «جاهلیت»، یعنی بی فرهنگی و توّحش فرهنگی است، همه و همه، اجزای موثر پدیده ی آتش افروزی و تخریب نوع دوستی و بر هم زدن عدالت و بی-اعتنایی به سلامت جامعه ی ملّی و بین المللی است. از طرفی عدالت جویی، عدالت خواهی، حق گویی برای ایجاد و برقراری صلح و عدالت سابقه ای به بلندای تاریخ دارد و در این راه بسیاری از انبیاء، اولیاء، امامان و صالحان برای به دست آوردن عدالت و ایجاد جامعه ای بر اساس صلح،آشتی،نوع دوستی و آرامش، جان خود را تقدیم کرده اند. در این راستا با توجه به اهمیت موضوع، در این پایان نامه کوشش شده است که ابتدا زندگینامه و ویژگی سخن و زبان شعر عطار و مختصری از آثار شیخ عطار نیشابوری که گویای افکارش می باشد پرداخته شود و در ادامه به تعریفی از نوع دوستی و صلح طلبی، تعریف واژه دوست، که در کتاب آسمانی و کلام ائمه هم به آن اشاره شده مورد توجه قرار گرفته است. سپس جلوه هایی از نوع دوستی و صلح طلبی و اندیشه های زرین و پیام های اخلاقی شیخ فریدالدین عطار نیشابوری و دیگر بزرگان و عارفان و تأثیر آن در جامعه بشری امروز با رویکرد دینی پرداخته است. کلید واژه ها: نوع دوستی، صلح طلبی، آرامش و آشتی